F.D.C. Willard - kot naukowiec
F.D.C. Willard, znany przyjaciołom jako Chester, przeszedł do historii jako współautor pracy naukowej z dziedziny fizyki niskich temperatur.
Związki tego syjamskiego kocura z nauką były silne w ciągu całego jego życia - należał on do amerykańskiego naukowca Jacka H. Hetheringtona. W 1975 roku kot odniósł pierwszy większy sukces. W fachowym czasopiśmie ukazał się artykuł dotyczący właściwości izotopu helu, którego autorami byli: Jack H. Hetheringtona i... F.D.C. Willard (F. D. skrót od Felix Domesticus, C. - Chester, imię kota, Wilard - imię ojca Chestera).
Jak to się stało, że kot został wymieniony jako współautor pracy? Artykuł był napisany w pierwszej osobie liczby mnogiej. Ponieważ redakcja czasopisma akceptowała taką formę tylko jeżeli autorów było co najmniej dwóch, Hetherington miał dwa wyjścia: albo zdecydować się na przepisanie pracy (co w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku było dość kosztowne), albo znaleźć współautora.
Wybrał więc tę drugą możliwość.
Trzy lata później organizatorzy Międzynarodowej Konferencji Fizyki Niskich Temperatur, całkiem poważnie rozważali zaproszenie F.D.C. Willarda. Zrezygnowali, kiedy rozniosły się pogłoski, że Willard jest kotem.
Nie był to jednak koniec kariery naukowej kocura. W 1980 roku ukazał się kolejny artykuł dotyczący izotopów helu, podpisany: F.D.C. Willard.
Tym razem nie była to sprawka Jacka H. Hetheringtona. Autorzy tekstu nie do końca pewni swoich tez użyli nazwiska F.D.C. Willard. Gdyby okazało się, że praca zawiera błędy, odpowiedzialność spadłaby na... kota.
