Kłamstwo, twierdzenie niezgodne z rzeczywistością, a może po prostu powiedzenie nieprawdy? Niezależnie od tego, jak to nazwiemy, faktem pozostaje zgrzyt powstały w związku. Z pozoru drobne kłamstewko może stać się przyczyną okropnej awantury, zakończonej nawet rozpadem tego, co łączy dwoje bliskich sobie ludzi. I choć może to zabrzmieć niczym rada z poradnika dla par, warto wtedy na chwilkę się zatrzymać - wśród wzajemnych krzyków oraz wyrzutów - i pomyśleć czemu tak się stało. Wbrew myśli, która nasuwa się w pierwszym momencie, nie jest to problem tylko jednej strony. By skłamać, trzeba mieć powód. Oczywiście, pomijam tu nałogowych łgarzy dla których to codzienność, i którzy niewarci są naszej uwagi ;-)
Bycie oszukaną nie jest łatwym czy przyjemnym uczuciem. W pierwszym odruchu mamy ochotę krzyczeć, bić i rzucić - jeśli nie nim, to talerzem. Po przespanej z "tym" nocy, mamy w miarę uporządkowany plan działania. Odpowiadamy sobie na pytanie, czy kłamstwo było na tyle poważne by mogło doprowadzić do rozstania czy jedynie drobnostką, która albo zostanie szybko zapomniana albo przeleje czarkę goryczy. Jeśli uznajemy je za sprawę zamkniętą, acz wybaczalną staramy się jak najszybciej o tym zapomnieć, jednocześnie bardziej pilnując partnera. Ale czy tak jest zawsze? Czasami wbrew zapewnieniom o przebaczeniu, to wciąż tkwi w nas i tylko wyczekuje momentu by na nowo zostać wyciągniętym na światło dzienne. Czy wtedy warto dalej ciągać ten związek? Są kłamstwa i kłamstewka, niektóre wybaczalne, inne tylko raz lub w ogóle. Pamiętajmy o tym, że nie warto zmuszać się do czegokolwiek, a już szczególnie do bycia z kimś do kogo straciliśmy bezpowrotnie zaufanie.
Kłamstwo i przebaczenie nie zawsze idą ze sobą w parze, jednak decyzja stanowiąca nasz świadomy wybór tak. Niezależnie od przemyśleń i świadomości wspólnego problemu pamiętajmy, że to strona kłamiąca naraża nasz związek na rozpad.
Praca nagrodzona w konkursie "Wybaczalne kłamstwo"
