Już dwie łyżeczki dziennie pomogą przy tych dolegliwościach

Len zwyczajny znany jest już od starożytności - był wtedy nadzwyczaj docenianą rośliną, o czym świadczy chociażby fakt, że w lniane bandaże zawijano egipskie mumie. Obecnie len ma bardzo szerokie zastosowanie, nie tylko w lecznictwie i kosmetyce, ale także w przemyśle włókienniczym, meblarskim, chemicznym do produkcji farb i lakierów, a także jako pasza dla zwierząt. Surowcem leczniczym są nasiona (Semen Lini) oraz olej z nich otrzymywany (Oleum Lini). Rośliny lnu pozyskiwane są ze specjalnych upraw.

Wśród substancji czynnych nasion lnu najważniejsze są substancje śluzowe, których zawartość sięga nawet poziomu 6 proc.. Oprócz tego len zawiera 30-40 proc. oleju tłustego, około 20 proc. białka, enzymy, fitosterole, fenolokwasy, glikozydy cyjanogenne oraz witaminy A, B i E. Z kolei olej jest bogaty w glicerydy kwasów nienasyconych (m.in. kwasu linolenowego, kwasu linolowego, kwasu oleinowego) i nasyconych, a także w fitosterole i witaminę E.

W lecznictwie wykorzystuje się przede wszystkim dojrzałe siemię lniane, które ze względu na obecność ciężkostrawnych substancji śluzowych, celulozy, tłustych olejów i ligniny, może wiązać duże ilości wody, przez co działa powlekająco na błony śluzowe przewodu pokarmowego i oddechowego, przeczyszczająco i słabo przeciwzapalnie. Powoduje uczucie sytości i reguluje pracę jelit. Siemię lniane można również stosować zewnętrznie, ma wtedy działanie regenerujące, przeciwzapalne i zmiękczające.

Nieco inne jest działanie oleju lnianego - stosowany wewnętrznie obniża poziom cholesterolu i cukru we krwi, dostarcza NNKT (niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych), regeneruje błony śluzowe, działa przeciwzapalnie i zapobiega tworzeniu się kamieni żółciowych, dlatego jest polecany jako składnik diety osobom z grupy ryzyka rozwoju kamicy żółciowej. Z kolei olej lniany stosowany zewnętrznie ma właściwości regenerujące, powlekające, zmiękczające, przywraca skórze elastyczność i pokrywa ją warstwą ochronną.

Siemię lniane stosowane jest w leczeniu jelita drażliwego, zaparć, zapalenia błony śluzowej żołądka, w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, przy nieżycie żołądka i jelit. Pomocne jest także w schorzeniach dróg żółciowych i moczowych, w chorobach skórnych i przy dolegliwościach górnych dróg oddechowych i przy zatruciach górnych dróg oddechowych.

Zewnętrznie siemię polecane jest do stosowania przy stanach zapalnych skóry, czyrakach, wrzodach i wypryskach skórnych. Natomiast olej lniany wewnętrznie wykorzystywany jest w stanach zapalnych śluzówki przewodu pokarmowego i moczowego, w nieżytach żołądka i jelit oraz stanach zapalnych pęcherza i dróg moczowych. Olej lniany stosowany jest również zewnętrznie - w stanach zapalnych skóry, przy suchości, pękaniu i łuszczeniu się naskórka, w trądziku pospolitym, przy świądzie i wysypce oraz w odczynach alergicznych skóry.

W kosmetyce len ma podobne zastosowanie jak w lecznictwie, np. olej stosuje się do wcierania w skórę głowy przy łupieżu i wypadaniu włosów. Len jest składnikiem kremów, maseczek i mydeł - głównie ze względu na swoje działanie regenerujące, zmiękczające, przeciwzapalne i oczyszczające. Polecane szczególnie dla osób z cerą suchą, wrażliwą, zniszczoną i zanieczyszczoną. Nasiona lnu są również wykorzystywane do produkcji płynu do układania włosów.

Nie powinno się stosować siemienia lnianego przy podejrzeniu lub rozwijającej się niedrożności jelit, a także w przypadku zwężonego przełyku.

2 czubate łyżeczki zmielonego siemienia lnianego zalać wrzątkiem na wieczór do połowy szklanki. Rano dolać troszkę gorącej wody, wymieszać i wypić. 

Zobacz aż 70 przepisów na siemię lniane!