Nauczanie domowe, czyli edukacja domowa

Czym jest nauczanie domowe?

Takie rozwiązanie jest w naszym kraju możliwe od 1991 roku. Tę formę nauki poza systemem reguluje prawo oświatowe. W przeciwieństwie do nauczania indywidualnego, edukację domową może podjąć każde dziecko - bez względu na stan zdrowia.

Gdzie odbywa się edukacja domowa?

Edukacja domowa to w pewnym uproszczeniu uczenie dzieci w domu, ale może się ona też odbywać poza samym domem: w muzeach, teatrze, ośrodkach kultury. Dziecko uczyć mogą sami jego rodzice (i tak jest najczęściej), ale także inni rodzice lub nauczyciele.

Ponieważ jednak szkoła jest zobowiązana do określenia warunków nauki, najczęściej dziecko musi stawiać się w szkole na sprawdziany/egzaminy/testy. To dlatego, mimo nauczania domowego, dziecko jest formalnie zapisane do konkretnej placówki.

Dlaczego edukacja w domu zamiast w szkole?

Powody, dla których rodzice decydują się na edukację domową, mogą być różne - od tych najbardziej oczywistych i powszechnych, do osobistych i indywidualnych. Najczęściej uzasadniają to tym, że rodzic z samej swej natury jest pierwszym i najlepszym nauczycielem dziecka, a zatem, jeżeli nie brak mu chęci i umiejętności, może uczyć dziecko w domu.

Nie można powiedzieć, że edukacja domowa jest lepsza od nauki w szkole. Jest inna. To po prostu jedna z alternatyw edukacyjnych w Polsce. Nauczanie w tej formule pozwala dziecku na naukę w komfortowych warunkach. To idealna opcja zarówno dla dzieci zdolnych, jak i tych, którym przyswajanie wiedzy przychodzi z trudnością.

Dla kogo edukacja domowa?

W trybie nauczania domowego może uczyć się każde dziecko od zerówki do ukończenia szkoły średniej. Nie jest to jednak opcja dobra dla wszystkich uczniów. Nie każdy też może sobie pozwolić na nauczanie domowe, tak samo jak nie każdy będzie w stanie mu podołać.

Nie każdy czuje się na siłach uczyć własne dzieci. Edukacja domowa wymaga podporządkowania się temu celowi, odwagi, zdecydowania, dobrej organizacji, konsekwencji. Nauczanie domowe w przypadku każdego dziecka trzeba traktować indywidualnie.

Wady nauczania domowego. Co z socjalizacją?

Ta mało popularna w Polsce forma kształcenia ma swoich zwolenników i przeciwników. Edukacja domowa pozwala wykorzystać potencjał dziecka w 100 procentach - mówią jedni. Przede wszystkim izoluje go od rówieśników, co może negatywnie odbić się na jego społecznych relacjach - mówią drudzy.

Największym zarzutem, jaki stawia się edukacji domowej jest właśnie brak socjalizacji, a przede wszystkim, utrudnione kontakty z rówieśnikami. Powszechnie uważa się, że dla dzieci w wieku szkolnym środowisko społeczne oferowane przez szkołę jest jedyną odpowiednią przestrzenią socjalizacyjną. Jeżeli dziecko pobiera naukę poza tym środowiskiem, jest rzeczą oczywistą, że liczba kontaktów społecznych jest mocno ograniczona.

To dlatego tak ważne jest, by już na początku edukacji domowej zapewnić dziecku optymalną ilość kontaktów z rówieśnikami, umożliwiać regularne spotkania z kolegami, organizować wspólne imprezy czy wycieczki.

- Socjalizacja to nie tylko kontakty ze środowiskiem rówieśniczym, ale także z innymi członkami społeczeństwa, a takich dzieciom uczonym w domu nie brakuje, wręcz przeciwnie - rodzice w dwójnasób starają się, aby dziecko w różnych sytuacjach poznawało innych ludzi, przy różnych, także codziennych okazjach. Wiele dzieci bierze też udział w zajęciach poza domem: sportowych, językowych, rozwijających zdolności, a tam dobrych kontaktów z innymi dziećmi nie brakuje. - mówi Joanna, mama-edukatorka.

Edukacja domowa budzi wiele emocji i wątpliwości. Ma licznych przeciwników, ale też i coraz więcej osób dostrzega jej zalety, a krąg ludzi, którzy zdecydowali na tak radykalną zmianę w życiu swojego dziecka jest coraz liczniejszy.

Przeczytaj więcej TUTAJ