Telefon dla dziecka: Niepotrzebny gadżet czy przedmiot niezbędny?
Wielu rodziców zastanawia się, czy dziecko powinno mieć własny telefon komórkowy. Czy jeśli go dostanie nie będzie spędzało przed małym ekranikiem zbyt dużo czasu? Czy przypadkiem nie uzależni się od zainstalowanych w aparacie gier?
Przedszkolakowi telefon nie jest potrzebny. W wyjątkowych sytuacjach może korzystać aparatu rodzica i zainstalowanych tam gier, np. w poczekalni u lekarza, kiedy maluch nie tylko się nudzi, ale i nie najlepiej czuje.
Sytuacja zmienia się jednak, kiedy pociecha trafia do szkoły. Telefon umożliwia bycie w stałym kontakcie z dzieckiem. Zdarzają się sytuacje, w których zmieniają się nasze plany. Dzięki stałemu kontaktowi możemy poinformować pociechę, o której po nią przyjedziemy. Wystarczy wtedy wysłać wiadomość, albo zadzwonić. Dziecko nie będzie się niepokoić, bo wie, ile czasu ma jeszcze czekać.
Twoje dziecko posiada własną komórkę, co sprawia, że uczy się odpowiedzialności i samodzielności. Przychodzi czas, kiedy wraca ze szkoły samo i ty, zamiast zerkać nerwowo na zegarek, możesz sprawdzić, gdzie w danej chwili się znajduje.
Dzieci mają również możliwość, by wykorzystać swój telefon do lepszej organizacji codziennych obowiązków. Zamiast taszczyć z sobą niewygodny kalendarz, mogą zapisywać w komórce ważne informacje, albo zaznaczać w niej wydarzenia. Dzięki zebranym kontaktom mogą bez przeszkód komunikować się ze swoimi rówieśnikami. W każdej chwili mogą poprosić kolegów o pomoc przy zadaniach, albo informacje, które umknęły im podczas nieobecności spowodowanej chorobą.
Telefon komórkowy dla dziecka, które jest w wieku szkolnym to już nie kaprys, ale konieczność. Komórka ma pomóc w organizacji życia codziennego. Ma być, podobnie jak komputer, narzędziem, które pomaga w naszych obowiązkach.
Nie ma nic złego w korzystaniu z telefonów. Pod warunkiem, że pokażemy naszym dzieciom, jak najlepiej się nimi posługiwać. Komórki nie mają zastąpić komunikacji - mają ją wspomóc.
