Reklama

Wagary - ukrócisz je, gdy poznasz powód

Szkoła to nie jest ulubione miejsce twojego dziecka. Unika więc jej za wszelką cenę. Można jednak sprawić, by uczeń znów odwiedzał ją regularnie.

Obawa przed złymi ocenami

Nastolatek nie czuje się na siłach, by odpowiadać, pisać klasówkę. Nie chce więc narażać się na dwóję, tym bardziej że ma już ich sporo na koncie...

Jak zareagować?

Porozmawiaj z nauczycielem o brakach w wiedzy ucznia. Zapytaj, w jaki sposób może nadrobić zaległości i poprawić złe oceny. Spróbujcie wspólnie ustalić precyzyjny plan.

Włącz się do pomocy. Wesprzyj dziecko w nauce. Odpytuj, wyjaśniaj, zorganizuj plan powtórek. Jeśli trzeba, poproś o pomoc kogoś z rodziny albo znajdź korepetytora.

Stawiaj rozsądne wymagania. Nie ustawiaj poprzeczki za wysoko. Dziecko ze strachu przed twoją krytyką może obawiać się nawet trójek czy czwórek, bo wie, że wymagasz więcej.

Reklama

Wszyscy kumple to robią

Nastolatkom zależy na dobrej opinii kolegów, zwłaszcza tych postrzeganych w grupie jako liderzy. Skoro więc oni uciekają z lekcji, to twoje dziecko nie chce wypaść w ich oczach jak lizus i kujon.

Jak zareagować?

Zastanówcie się, kogo warto naśladować. Zapytaj dziecko, co tak bardzo imponuje mu w kolegach-wagarowiczach. Zadaj pytanie: "Czy dobrym kolegą jest ten, kto sprowadza kłopoty?". Wyraźnie daj do zrozumienia, że wagary skutkują problemami i w szkole, i w domu (np. zniesieniem dotychczasowych przywilejów dziecka).

Więcej rodzicielskiej akceptacji. Gdy nastolatek znajdzie ją w domu, nie będzie za wszelką cenę szukał jej u rówieśników. Łatwiej mu przyjdzie odmowa pójścia na wagary.

Szukanie atrakcji i rozrywek

Siedzenie w szkolnej ławce bywa nużące. Szczególnie, gdy za oknem robi się coraz piękniej! Młodzież szuka wrażeń. Chce oddać się ulubionym zajęciom, np. pojeździć na deskorolce, pograć w piłkę lub po prostu pospacerować po parku z kolegami.

Jak zareagować?

Przypomnij o obowiązkach. Mocno podkreśl, że szkoła jest obowiązkiem dziecka. I czy uczeń tego chce, czy nie, musi się z niego wywiązywać. Jako przykład podaj swoją pracę. Gdybyś wyszła z niej bez pytania, szef ukarałby cię, może nawet rozstałby się z tobą na zawsze. Podsumuj, że dorosłość, do której zbliża się nastolatek, wiąże się z odpowiedzialnością.

Ustal rozsądne proporcje. Zapewnij dziecko, że nie chodzi ci o to, by cały czas siedziało nad książkami. Wskazane wręcz jest, by po lekcjach odpoczęło, zajęło się tym, co lubi. Zawrzyjcie umowę, że rozrywkom oddaje się po szkole, a nie w czasie lekcji.

Podsuń ciekawe propozycje. Zastanówcie się z rodzicami na wywiadówce, czy nie uatrakcyjnić dzieciom nauki. Może przydałoby się im kilka lekcji w muzeum czy nawet w parku.

Prześladowania, agresja i strach

W szkole uczeń zdobywa wiedzę, ale też nawiązuje relacje z rówieśnikami. Niestety, czasami są one dla dziecka bolesne. Omijając szkołę, chce uniknąć szykan, wyśmiewania, a nawet agresji.

Jak zareagować?

Szukaj pomocy szkolnego psychologa. Koniecznie wybierz się do szkoły na rozmowę. Musisz zgłosić problem, opisać, jak czuje się pociecha, co ją przykrego spotyka. Zapytaj, co wychowawca, dyrektor w tej sprawie zamierzają zrobić. Pamiętaj, masz prawo żądać, by twoja latorośl poczuła się w szkolnych murach bezpiecznie.

Otocz dziecko wyjątkową opieką. Pozwól mu się wygadać, a nawet wypłakać. Dużo z nim rozmawiaj, bądź blisko, nie obwiniaj za to, co je spotyka. Zapewnij, że nie pozwolisz, aby ktokolwiek je krzywdził.

Ucz dobrych reakcji. Podpowiedz, jak zachować się, co odpowiedzieć wobec sprawcy nękania.

Tekst pochodzi z magazynu

Tina
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama