Wychowamy szczęśliwe dziecko!

Jadwiga i Adam ubóstwiają swoje wnuki. Kiedy maluchy do nich przyjeżdżają, zawsze mają dla nich czas i pozwalają im na wszystko. Noszenie na barana, huśtanie na kolanach? Proszę bardzo! Dziadek już biegnie do ukochanego wnuczka. To nic, że rodzice krzyczą, że Maciuś już za duży na takie zabawy. Ola ma ochotę na szarlotkę? Babcia rzuca książkę i zabiera się do pieczenia ciasta, a potem pozwala wnuczce zjeść tyle kawałków, ile chce. Mama Oli, Agata, mruczy pod nosem, że nie powinno się spełniać każdej zachcianki dziecka, ale Jadwiga uważa, że skoro małej smakuje, to nie można jej odmawiać. Ostatnio Agata przyznała, że czuje się nawet trochę zazdrosna. Adam, jej ojciec, rzadko chodził z nią na spacery, teraz potrafi pół dnia wozić maluchy na sankach. Kiedy Agata była mała, Jadwiga nie miała czasu, żeby szyć ubrania lalkom swojej córki. Teraz potrafi spędzić dwa wieczory nad sukienkami dla ulubionej Barbie swojej wnuczki.

Dobrze byłoby, żeby rodzice spróbowali unikać niepotrzebnej rywalizacji o to, kto ma większy wpływ na wychowanie dzieci. A zamiast tego spróbowali dostrzec dobre strony i zrozumieli, że:

• Dzięki dziadkom dziecko doświadcza bezwarunkowej miłości i pełnej akceptacji. Ma gdzie pójść i wyżalić się, jeśli tylko coś będzie nie po jego myśli. Babcia i dziadek mają więcej dystansu do wnuków, nie oceniają ich tak surowo, jak rodzice. Zawsze znajdą czas i cierpliwie wysłuchają. To sprawia, że maluchy czują się bezpieczne. Stają się śmielsze, weselsze i mniej agresywne.
  
• Starsze pokolenie pomaga w budowaniu świata wartości wnucząt. Jeśli ważny jest dla nich dom, to nauczą ich majsterkować, jeśli podróże, to z pewnością mogą opowiedzieć wiele ciekawostek i zainspirować do nauki. Wszystko to w formie zabawy, bez przymusu, oceniania, narzucania własnego zdania i wzbudzania niezdrowej rywalizacji. Pokażą też, co w życiu najcenniejsze, a opowiadając o czasach swojej młodości, zadbają o zachowanie tradycji rodzinnych i wzbudzą w dziecku świadomość przynależności do rodziny.
• Babcia i dziadek dają poczucie własnej wartości. Są dość bezkrytyczni. Powtarzają wnukom, że są najpiękniejsze i najmądrzejsze. Wierzą święcie, że zostaną one w przyszłości kimś ważnym i wielkim. Takie opowieści, nawet jeśli brzmią śmiesznie, sprawiają, że dziecko staje się bardziej pewne siebie i zaczyna w siebie wierzyć.
  
• Dziadkowie odgrywają ważną rolę w nauce tolerancji. Innym sposobem życia, niekiedy ułomnością, pokazują, że wiek ma swoje prawa. Uczą otwartości na potrzeby innych, troskliwości, szacunku dla starszych.

Agata i jej mąż postanowili od początku, że będą konsekwentnie wychowywać dzieci. Oglądanie telewizji - tak, ale góra godzina w ciągu dnia, bo telewizja hamuje rozwój fizyczny dziecka. Babcia Jadwiga użala się nad wnukami, że nie mogą obejrzeć ulubionego filmu i kiedy tylko są u niej, pozwala im bez ograniczeń siedzieć przed telewizorem. Agata przestrzega również zrównoważonej diety dzieci i pór posiłków, dlatego bardzo irytuje ją rozpieszczanie wnuków przez babcię słodyczami. Tak samo jak spełnianie ich najmniejszego kaprysu. Ostatnio Ola coś przeskrobała i dostała zakaz grania na komputerze. Do czasu odwiedzin u dziadków... Gdy pod koniec wizyty rodzice zaczęli szukać Oli, znaleźli ją w gabinecie dziadka Adama, grającą w najlepsze na jego komputerze. Agata zdenerwowała się również, że babcia zaczęła za Maciusia sprzątać zabawki. Babci natomiast wydaje się, że jej córka jest za bardzo wymagająca i za surowa w stosunku do dzieci. W końcu one też mają prawo być zmęczone i nic nie szkodzi, że dorośli je czasem w czymś wyręczą.

Dziadkowie powinni zrozumieć, że nawet jeśli chcą dla wnuków jak najlepiej, decydujący głos w kwestii ich wychowania mają wyłącznie rodzice. I dziadek, i babcia, choć ich zdanie również się liczy, muszą im zaufać. Wyzwaniem dla obu pokoleń jest konieczność poszanowania odmiennych poglądów na wychowanie.

• Rodzice wymagają w słusznej sprawie. Wiedzą dobrze, że w przyszłości przyniesie to dziecku korzyści. Obowiązki, które małe dzieci mają wypełniać, uczą maluchy odpowiedzialności i są bardzo ważne dla prawidłowego kształtowania się ich charakteru w przyszłości. Jeśli mama Maciusia już teraz zacznie mu odpuszczać i sprzątać za niego, może to, niestety, skończyć się tym, że dziecko będzie chciało, aby wyręczała go codziennie, również w innych sprawach. Jeśli rodzice nie będą konsekwentnie stosować reguł, chłopiec stanie się małym despotą lub też będzie dzieckiem nieporadnym życiowo, za którego wszystkie czynności musi wykonać ktoś inny. Oczywiście od czasu do czasu można odpuścić dziecku, ale zawsze w rozsądnych granicach.
  
• Ojciec i matka wspólnie budują autorytet. To jedna z ich najważniejszych ról. Dlatego dziadkowie nie powinni pozwalać wnukom na rzeczy, których zabrania matka lub ojciec. Tym bardziej wciągać dziecko we wspólne gry przeciwko jego rodzicom, typu: "Dam ci dziś pooglądać ulubiony program w telewizji, ale, proszę cię, nie mówmy nic mamie, bo będzie zła". Gdy dziadkowie będą podważać zasady ustalone w rodzinie, mogą wzbudzić w dziecku przekonanie, że zdanie ich rodziców tak naprawdę się nie liczy i paradoksalnie - zaburzyć jego poczucie bezpieczeństwa. Co na pewno nie zaprocentuje, gdy dziecko dorośnie.
  
• Rodzice są od tego, by umiejętnie stawiać granice już od najmłodszych lat. Tłumaczyć dziecku, co mu wolno, a czego zdecydowanie nie. Spełnianie wszystkich wymagań, kaprysów na dłuższą metę wcale mu nie służy. Kiedy mały Maciuś podrośnie, pójdzie do szkoły, może bardzo boleśnie przeżyć fakt, że nagle przestał być w centrum uwagi. Nie będzie umiał poradzić sobie z porażką czy stresem, skoro dotychczas wszyscy na każdym kroku oszczędzali mu takich sytuacji.