Reklama

Wielkanoc to pogańskie święta?

Korzenie Świąt Wielkanocnych bardzo mocno tkwią w pogaństwie. Nawet katolicka encyklopedia, The Catholic Encyclopedia wspomina: "Do świąt wielkanocnych przeniknęły liczne pogańskie zwyczaje obchodzone dla uczczenia powrotu wiosny. Jajko jest symbolem odradzania się życia wczesną wiosną, a zając to symbol pogański związany z płodnością."

Święta w naszej kulturze są bardzo ważne. Podczas Soboru Nicejskiego ustalono, by obchodzić Święto Wielkiej Nocy w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni księżyca, 14 nisan z kalendarza hebrajskiego - czyli na początku paschy. Z kolei papież Grzegorz Wielki zalecał, by misjonarze krzewiący chrześcijaństwo mieli na uwadze zwyczaje rdzennych mieszkańców nawracanych ziem, oszczędzali świątynie, a pogańskim uroczystościom starali się nadać nowy kształt. By nadawać ich własnym świętom chrześcijańskie treści i nowych chrześcijańskich patronów.

Czas świąt wielkanocnych

Przypada na pogańskie święta wiosenne i jedno ze świąt zmarłych, chcąc nie chcąc nabrało więc podobnego wymiaru, odrodzenia, zwycięstwa nad śmiercią i pokonania ciemności.  W antycznym świecie na czas równonocy przypadały tzw. Adonie. Coś bardzo podobnego, zbliżonego do późniejszego święta zmartwychwstania. Pamiętajmy, że nasza religia wzrastała w kulturze śródziemnomorskiej, i że czerpała z wzorców antycznych pełnymi garściami, przekształcając często tylko ich nazwy. Nawet idea Trójcy Świętej pokazuje nam, że nie do końca chrześcijaństwo potrafiło pogodzić się z wiarą w jednego boga. Kult świętych, Matka Boża, wszystko to szczątkowe pozostałości politeizmu. 

Reklama

Rytuał ma przypływ gotówki

Wróćmy do Adonii. Było to tygodniowe święto obejmujące czas śmierci, potem opłakiwania, potem zmartwychwstania. Jednym z jego symboli było wysiewanie roślin szybkiej wegetacji, to co my robimy dzisiaj z świąteczną rzeżuchą. Swoją drogą jest to bardzo dobry rytuał na przypływ gotówki. Tydzień przed świętami w niedzielę palmową należy rzeżuchę wysiać do pojemnika, a w czasie świąt ze smakiem zjeść. Siejemy z intencją tego, żeby tak rosło nasze bogactwo jak rośnie owa roślinka. W wierzeniach celtyckich i starogermańskich czczono w tym wielkanocnym czasie Eostrę, Ostarę, czas bogini wiosny, świtu i płodności. Ostawa w wierzeniach słowiańskich występowała jako Pergrubia. Zwierzęciem jej poświęconym był zając, a darem ofiarnym jajko. 

Co z tradycjami i zwyczajami?

Zwyczaj malowania jajek wywodzi się ze starożytności i narodził się w Persji. Początkowo kościół zabraniał jedzenia jaj w czasie Wielkiej Nocy. Zakaz został cofnięty w XII wieku. Koniecznie przed zjedzeniem jaj, trzeba było wtedy odmówić specjalną modlitwę. W czasie świąt często palono ogniska, chcąc przywołać ogień. Dziś również w kościołach palony jest ogień, który zabieramy ze sobą do domów.
Święto Wielkiej Nocy rozwinęło się już po okresie Nowego Testamentu. W oryginalnych pismach nie ma nawet wymienionej jego nazwy. Trzeba się zastanowić, ile jest prawdy w samej prawdzie, ile ze słów świętych jest naprawę ich własnymi słowami. Z drugiej strony święta to radość i wspólnota, które są człowiekowi potrzebne. Dobrze tylko mieć nieco świadomości, skąd się wywodzą.

INTERIA.PL
Dowiedz się więcej na temat: Wielkanoc | pisanki
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy