Dlaczego tracisz włosy?
Reagują, gdy coś złego dzieje się w organizmie. Przyczyną ich wypadania może być choroba. Jeśli zauważysz, że w ciągu 3-4 miesięcy włosy się przerzedziły, widać skórę głowy, wyraźny przedziałek, jest to powód do niepokoju. Warto iść do dermatologa, by poszukał źródła problemu.
U pań w okresie przekwitania może wystąpić łysienie androgenowe (typu męskiego). Włosy przerzedzają się, podobnie jak u panów, na czubku głowy i w części skroniowej. Zwykle zaczyna się od poszerzającego się stopniowo przedziałka na środku czaszki.
Odpowiadają za to zmiany hormonalne - zwiększona produkcja męskich hormonów androgenów lub nadmierna wrażliwość na nie mieszków włosowych. Leczenie tego typu łysienia zwykle polega na zażywaniu leków obniżających poziom androgenów i hamujących ich aktywność w skórze. Stosuje się też miejscowe zabiegi, np. mezoterapię lub wcieranie preparatów z estrogenami.
Wypadanie włosów może być jednym z objawów cukrzycy. Wtedy najwięcej ich tracimy na szczycie głowy. Choroba ta uszkadza naczynia krwionośne odżywiające mieszki włosowe. Skutkiem jest zahamowanie fazy wzrostu - włos rośnie wolniej lub wypada. Przy podejrzeniu cukrzycy, trzeba wykonać badania poziomu glukozy we krwi.
Gdy jest podwyższony, należy go uregulować. Podstawą codziennego menu powinny być mało przetworzone produkty zbożowe. Sposób na obniżenie cukru we krwi to też codzienna aktywność fizyczna.
Problem miewa źródło w tarczycy. Przy jej niedoczynności włosy są suche, cienkie, łamliwe, mocno się przerzedzają. Przy nadczynności stają się cienkie, błyszczące (bo się przetłuszczają), pojawia się uogólnione łysienie. Uzupełnienie niedoboru hormonów tarczycowych w przypadku niedoczynności oraz wyciszanie lekami hamującymi pracę gruczołu w "nadaktywności" poprawia kondycję włosów.
Dla włosów zabójczy jest przewlekły stres. Wywołuje skurcz naczyń krwionośnych, a w konsekwencji niedotlenienie i niedożywienie mieszków włosowych. Nasila wydzielanie prolaktyny, hormonu, którego nadmiar sprzyja przerzedzeniu czupryny. Co ciekawe, włosy mogą wypadać dopiero po kilku miesiącach od stresującego przeżycia.
Wzmożone gubienie włosów zdarza się wiosną i jesienią. Ale to nie zmiana pór roku jest winna, lecz wirusy i bakterie wywołujące stany zapalne i infekcje z gorączką. Gdy dużo chorujemy, bierzemy antybiotyki, organizm słabnie, włosy też. Mogą wypadać dopiero po 2-3 miesiącach od choroby.
Gdy wzmocnimy odporność, problem ustąpi. Pomogą w tym witaminy. Dodawajmy do każdego posiłku owoce i warzywa. Warto wiedzieć, że niektóre leki mogą uszkadzać mieszki włosowe. Dotyczy to m.in. przeciwzakrzepowych, antydepresyjnych, obniżających ciśnienie i poziom cholesterolu, retinoidów stosowanych np. w terapii łuszczycy. Lekarz może zamienić je na inne preparaty.
Rady na co dzień
Delikatnie myj włosy. W letniej wodzie, na koniec spłucz nieco chłodniejszą. Nie trzyj, masuj opuszkami palców. Nie pocieraj ręcznikiem; owiń nim głowę, by wchłonął wodę i zostaw kosmyki do wyschnięcia.
Zrezygnuj z lokówki, prostownicy. Jeśli używasz suszarki, to z odległości co najmniej 20-30 cm, ze strumieniem letniego powietrza.
Czesz się szczotką. Najlepiej z naturalnego włosia. Nie ściskaj włosów. Gumka, spinka, zaplatanie cienkich warkoczyków uszkadza je, sprzyja wypadaniu.
Masuj głowę. Okrężnymi ruchami, od linii włosów na czole do karku przez 5 minut. To pobudzi mieszki włosowe.
