U szefowej pod obcasem

Damski garnitur

Kostiumy, spodnie, brak jakichkolwiek kobiecych dodatków. Niezależne, pewne siebie, aktywne, agresywne. Kobiety, które zrozumiały, że władza to męski świat, naśladują mężczyzn w ich stylu zarządzania. Przejmują ich czynności i zachowania. Taki styl, choć bywa skuteczny, kłóci się z panującym wyobrażeniem kobiecości i nie budzi aprobaty społecznej. Jeżeli nawet kobieta udowodni swoje kompetencje, pozostaje niemiłe wrażenie, że coś z nią jest nie tak - udaje, że nie jest kobietą, ale przecież nie jest też mężczyzną.

Tymczasem stereotypy przypisujące kobietom odnoszącym sukcesy całkowite poświęcenie się pracy zawodowej, samotność i bezdzietność, są fałszywe. Szefowe to w 90 proc. kobiety pozostające w związkach i wychowujące dzieci. Również opinia, że to właśnie panie blokują drogę do kariery młodszym koleżankom, nie ma poparcia w żadnych badaniach, choć przyjęła się nadzwyczaj łatwo.

Skąd się biorą szefowe?

Liczba kobiet-szefów w Polsce rośnie. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest... dyskryminacja kobiet. Panie, którym o wiele trudniej jest znaleźć zatrudnienie, a potem awansować, coraz częściej biorą sprawy w swoje ręce. Nie czekają cierpliwie aż ktoś je doceni, ale same zakładają własne firmy. Jedna czwarta małych i średnich przedsiębiorstw jest zarządzana przez kobiety. Na swoim poletku kobiety nie muszą przestrzegać męskich standardów. Mogą narzucić własne reguły. Ich styl zarządzania jest bardziej demokratyczny i promujący współuczestnictwo.

Menedżer i przetwory

Kobiety wcale nie muszą naśladować mężczyzn. Mają wystarczająco wiele zalet, które mogą wykorzystać w skutecznym i efektywnym zarządzaniu. To przede wszystkim empatia, umiejętność komunikowania się z innymi i docenianie ludzi. Mają nie tylko większe wyczucie w kontaktach międzyludzkich, ale bardziej zależy im na atmosferze pracy.

- Moja szefowa jest spokojna i życzliwa. Nie ingeruje w moją pracę bez potrzeby. Za to dużo rozmawia z pracownikami i to na różne tematy, nie tylko zawodowe. Myślę, że mężczyzna by tak nie robił - mówi Emilia, która pracuje w ośrodku zdrowia, a swoją szefową ceni nie tylko jako doskonałego lekarza, ale też kobietę, która przy licznych obowiązkach ma czas na robienie przetworów.

Kobiecy styl zarządzania

Kobiety więcej czasu poświęcają nieformalnym rozmowom i nawiązywaniu więzi. W czasach, kiedy menedżer staje się coraz bardziej osobą integrującą, motywującą oraz organizującą komunikację, takie staje się cennym elementem pracy.

Cechy pogardzane przez menedżerów starej szkoły, a charakterystyczne dla kobiecego stylu zarządzania okazują się coraz bardziej wartościowe. Są to: intuicja, kompetencje społeczne, zdolność komunikacji i orientacji na współpracowników. Najlepsze efekty osiągają osoby, które potrafią stosować męskie wzorce zachowań, przy jednoczesnym wykorzystywaniu cech kobiecych.

Izabela Grelowska