Rządy w rękach kobiet

Jóhanna Sigurdardóttir

Jóhanna Sigurdardóttir - premier Islandii od lutego 2009.
Otwarcie przyznaje się do homoseksualnej orientacji seksualnej, jednak mimo to nie tylko stanęła na czele rządu, ale nazywana jest przez swoich rodaków "Świętą Joanną". Przydomek zyskała dzięki walce o prawa słabszych: umysłowo chorych, starszych i poszkodowanych. Zanim trafiła do polityki pracowała jako stewardessa i pracownik biurowy. Aktywnie działała w związkach zawodowych. Zanim została premierem, wielokrotnie zajmowała stanowisko ministra polityki społecznej. Niepowodzenia jej nie zrażały. Kiedy w 1994 przegrała wybory na przewodniczącego Partii Socjaldemokratycznej, powiedziała "Mój czas nadejdzie". Jej czas nadszedł, kiedy przyszło ratować kraj z kryzysu. Po odwołaniu premiera Haarde, Jóhanna Sigurdardóttir została szefową rządu tymczasowego i utrzymała stanowisko po przedterminowych wyborach.

Jadranka Kosor

Jadranka Kosor - premier Chorwacji od 6 lipca 2009.

Z wykształcenia jest prawniczką, a przez lata pracowała jako ceniona dziennikarka. Wydała też dwa tomiki poezji. Do polityki wkroczyła w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. W rządzie Ivo Sanadera była ministrem ds. rodziny, weteranów wojennych i solidarności międzypokoleniowej. Kiedy została premierem, do głównych celów swojego gabinetu zaliczyła: walkę z kryzysem gospodarczym, zakończenie sporu ze Słowenią i wstąpienie do UE. Jak sama powiedziała, zarówno rząd jak i swoją partię (Chorwacką Wspólnotę Demokratyczną) chce prowadzić "silną kobiecą ręką".

Sheikh Hasina Wajed

Sheikh Hasina Wajed - premier Bangladeszu w latach 1996-2001 i od 6 stycznia 2009.

Jest córką pierwszego prezydenta Bangladeszu Sheikha Mujibura Rahmana. Jej ojciec, matka i trzech braci - zostało zamordowanych w zamachu stanu. Sheikh Hasina uniknęła jatki, ponieważ przebywała wtedy na wycieczce w RFN.

Kiedy wróciła do kraju (po sześciu latach), zaangażowała się w działalność polityczną. Wkrótce została liderem opozycji skierowanej przeciwko rządom autokratycznego prezydenta Ershada. Z powodu swoich działań była więziona w areszcie domowym.

Po raz pierwszy Sheikh Hasina została premierem w 1996 r. Zastąpiła na tym stanowisku inną kobietę Chaledę Zia. Zarówno Sheikh Hasina jak i Chaleda Zia miały jeszcze powrócić na to stanowisko. Po utracie władzy, w 2001, Hasinie postawiono liczne zarzuty korupcyjne, była ona też celem wielu zamachów. Mimo to po okresie lat chudych, udało jej się powrócić na stanowisko szefa rządu. W 2008 roku jej partia odniosła przytłaczające zwycięstwo w wyborach.

Angela Merkel

Angela Merkel - kanclerz Niemiec od 22 listopada 2005.

Najbardziej wpływowa kobieta świata według magazyny Forbes.

Jest córką pastora i nauczycielki, jej babka ze strony matki pochodziła z Elbląga. W wywiadzie dla Der Spiegla z 2000 roku, Merkel powiedziała, że w jednej czwartej jest Polką.

Ma doktorat z chemii fizycznej i płynnie mówi po rosyjsku.

W politykę zaangażowała się po upadku muru berlińskiego i zrobiła oszałamiającą karierę. Była deputowaną do Bundestagu, zajmowała wiele stanowisk ministerialnych. W 2000 roku została przewodniczącą CDU, w 2005 kanclerzem Niemiec. Jako jedyna kobieta uczestniczy w obradach G8. Również z tego powodu bywa porównywana do Margaret Thatcher,

ale zamiast Żelazną Damą jest nazywana Żelazną Dziewczynką. Przydomek zawdzięcza Helmutowi Kohlwi, który mówił o niej "das Mädchen". Niemiecka prasa nazywa ją po prosu Angie.

Julia Tymoszenko

Julia Wołodymyriwna Tymoszenko - premier Ukrainy od stycznia do września 2005 oraz od grudnia 2007.

Urodziła się w rosyjskojęzycznej części kraju, a ukraińskiego nauczyła się dopiero w wieku 36 lat.

Jest doktorem nauk ekonomicznych. Zanim rozpoczęła działalność polityczną odnosiła spore sukcesy w biznesie, stając się jedną z najbogatszych osób w państwie i zyskując przydomek "gazowej księżniczki". Niejasności dotyczące tych interesów sprowadziły na nią liczne oskarżenia, które nie ustały również po rozpoczęciu przez nią kariery politycznej. Piękna Julia trafiła nawet do aresztu.

Kontrowersje nie złamały jej kariery, popularność Julii rosła. Po sukcesie pomarańczowej rewolucji po raz pierwszy została premierem. Jej rządy trwały zaledwie kilka miesięcy, ale Julii udało się wrócić na stanowisko po wyborach w 2007 roku. W bieżącym roku przegrała walkę o fotel prezydencki.

IG

Czytaj też o kobietach prezydentach!