Pierścionki zaręczynowe: Kompendium wiedzy

Pierścionek zaręczynowy musi się przecież podobać wybrance serca, a same zaręczyny mają być dla niej niezapomnianą chwilą, którą będzie wspominać z łezką w oku do końca życia. Wybór pierścionka jest niezwykle trudny, dlatego postanowiliśmy przybliżyć owo zagadnienie przyszłym panom młodym.

Koło już w pradawnych czasach symbolizowało słońce, szczęście, a także Nemezis - boginię przeznaczenia. Zamknięty krąg pierścienia oznaczał zatem ciągłość, nieskończoność, wieczność oraz wierność. Pierwsze pierścienie pojawiły się już w starożytności, powstawały wówczas w wielu krajach na całym świecie. W Egipcie około 2000 lat p.n.e. robiono je z drutu, którego końce nie były ze sobą połączone. Z czasem powstawały zamknięte kręgi, do których tworzenia wykorzystywano żelazo i surowce szlachetne (złoto, kość słoniową, brąz, róg).

Początkowo pierścienie symbolizowały władzę, więź pomiędzy wyższym duchowieństwem a Bogiem, a także między władcą a ludem. Z miłością miały one niewiele wspólnego. W starożytnej Grecji mogli je nosić jedynie wolni obywatele, a w Rzymie wyłącznie zasłużeni. Surowiec, z którego wykonany był pierścień, wskazywał również na podział na klasy społeczne. Złoto przynależne było tylko osobom o wysokiej pozycji społecznej. W późniejszych wiekach przynależność do określonej grupy społecznej zanikała, a pierścienie spowszedniały. Zaczęto przyozdabiać je kamieniami szlachetnymi, inicjałami oraz rozmaitą symboliką.

W IX wieku chrześcijaństwo przejęło symbolikę pierścienia i początkowo noszenie go traktowano jako zaślubiny z Chrystusem i Kościołem. Dopiero w wieku XII pierścień zaczęto uważać za ozdobę, a także symbol zaręczyn. We Włoszech tradycja wręczania pierścionków rozpowszechniła się dopiero na przełomie XV i XVI wieku. W obiegu były przede wszystkim srebrne pierścionki. Do ich wyrobu wykorzystywano kamienie szlachetne i półszlachetne.

Dawniej do zawarcia małżeństwa nie mogło dojść bez wcześniejszych zaręczyn. Oznaczały one pewną umowę pomiędzy narzeczonymi i ich rodzicami. W polskiej tradycji przebieg zaręczyn był różny - w zależności od regionu kraju. Stąd też w naszym języku funkcjonuje kilka nazw owego rytuału: zrękowiny, zmównie, zdawanie, śrędziny. Wedle tradycji przyszły narzeczony, wraz z całym orszakiem świadków, rodziny, znajomych, swatek i grajków, przybywał do domu swojej wybranki serca. Następowało powitanie chlebem i solą, a także wódką.

W Polsce do XVII wieku młodzi, w ramach zaręczyn, wymieniali się najczęściej wiankami. Zwyczaj obdarowywania ukochanej pierścionkiem zaręczynowym zapoczątkowany został przez elitę społeczeństwa, która posiadała ku temu odpowiednie środki finansowe. Wkrótce pierścionek stał się swoistym symbolem - oznaczał przynależność kobiety do konkretnego mężczyzny. Zaręczyny, odbywające się w rodzinnym kręgu w domu przyszłej małżonki, polegały zatem na wręczaniu kobiecie pierścionka zaręczynowego. Ona w rewanżu zakładała na palec wybranka sygnet, który oznaczał przyrzeczenie małżeństwa. Warto podkreślić, że narzeczeni często widzieli się w tym dniu po raz pierwszy, gdyż decyzję o ich ślubie podejmowali rodzice. Aby zaręczyny zostały sfinalizowane, niezbędna była zgoda (o którą prosił przyszły narzeczony) ojca wybranki.

Obecnie o zaręczynach decydują wyłącznie młodzi. Coraz częściej informują o tym swoich rodziców dopiero w dniu zaręczyn lub nawet jakiś czas po nich. Zdarza się również, że rodzice obu stron mają okazję poznać się dopiero podczas uroczystości. Dzisiaj nie ma już obowiązku respektowania dawnych obyczajów, a akceptacja wybranka(-ki) swojego dziecka nie jest już niezbędna.

Wydaje się jednak, że powrót do korzeni jest czymś miłym i przyjemnym. Warto więc pielęgnować tradycję, nie z przymusu, ale z dobrej woli. Gdy w XXI wieku mężczyzna pojawia się w domu swojej wybranki z bukietem kwiatów dla przyszłej teściowej i z butelką szampana dla teścia, zaręczyny nabierają powagi i dostojeństwa. Prośba o udzielenie zgody na ślub z pewnością zostanie odebrana przychylnie, a przyszły zięć zyska od razu kilka punktów. Oczywiście ostatnie zdanie należy do samej kobiety, a w podjęciu decyzji (oczywiście tej pozytywnej) pomoże wybrany specjalnie dla niej PIERŚCIONEK...

Po pierwsze zastanów się, z jakiego metalu ma być wykonany pierścionek zaręczynowy, który wręczysz swojej ukochanej. Najczęściej wybiera się złoto (białe, żółte) lub platynę. Metale te są bowiem trwałe, nie ulegną szybko zniszczeniu, a jednocześnie symbolizują trwałość związku małżeńskiego. Pasują również do powagi sytuacji. Co jednak zrobić, jeśli twoja wybranka nie lubi złota lub ma na nie uczulenie? Wówczas musisz poszukać innego rozwiązania, np. w postaci srebrnego pierścionka. Srebrny nie oznacza gorszy, a jedynie rzadziej wykorzystywany. Moda jednak powoli się zmienia, więc nic nie stoi na przeszkodzie, by dama twego serca wyróżniała się na tle "złotych" narzeczonych.

Po drugie musisz pomyśleć nad modelem pierścionka. Ile ma zawierać kamieni, czy ma być delikatny i klasyczny, czy też duży i oryginalny. Aby nie popełnić faux pas, przyjrzyj się uważnie, jakiego typu biżuterię nosi twoja kobieta. Jeżeli większość jej błyskotek jest delikatna - wybierz niewielki, klasyczny pierścionek. Jeśli zaś preferuje ciężką, kolorową biżuterię, możesz postawić na coś większego i oryginalnego. Kolorowe kamienie są rozwiązaniem niebanalnym, acz ryzykownym. Nie decyduj się na nie, jeżeli nie poznasz dobrze gustu swojej ukochanej. Nie zapominaj oczywiście o głosie swojego serca, który z pewnością zaprowadzi cię daleko... aż na ślubny kobierzec.

Sen z powiek spędza najczęściej rozmiar pierścionka zaręczynowego. Co zrobić, aby pasował on idealnie na palec przyszłej panny młodej? Najprościej byłoby ukradkiem pożyczyć pierścionek, który kobieta nosi na - uwaga - serdecznym palcu lewej ręki. Koniecznie lewej, gdyż to na niej będzie noszony pierścionek zaręczynowy. Wówczas pozostają dwa wyjścia: zmierzyć jego średnicę wewnętrzną za pomocą suwmiarki albo zanieść do jubilera. Polecam to drugie rozwiązanie, gdyż profesjonalista z pewnością wymierzy średnicę dużo dokładniej.

Innym sposobem jest wymyślenie jakiejś okazji (ważny egzamin, rozmowa rekrutacyjna, spotkanie biznesowe) i prośba o pożyczenie pierścionka noszonego na lewej ręce, tak na szczęście. Jeżeli masz dobry kontakt z mamą, siostrą lub przyjaciółką swojej wybranki, poproś którąś z nich, aby poszła z tobą na zakupy i pomogła wybrać ten jedyny, niepowtarzalny pierścionek. Być może będzie ona znała obwód serdecznego palca twojej wybranki, a także jej gust.

Kiedy dokonasz już wyboru, warto zapytać jubilera o możliwość zmiany rozmiaru pierścionka, o ile rozmiarów można go zmniejszyć lub zwiększyć i do kiedy przysługuje ewentualna bezpłatna korekta. Miłym elementem zaskoczenia dla kobiety bliskiej twemu sercu będzie niewielki grawer wewnątrz pierścionka. Sprawdzać będzie się on najlepiej na nieco grubszych pierścionkach lub - jeżeli wybierzesz taką alternatywę - na obrączce zaręczynowej. Grawerem musi być krótki napis, np. data zaręczyn, imię/imiona pary, sentencja. Pierścionek wybieraj raczej sam, bez swojej wybranki, gdyż w ten sposób zrobisz jej wspaniałą niespodziankę, a sam będziesz w jej oczach romantycznym księciem na białym rumaku. Jedynie wtedy, gdy masz pewność, że twoja kobieta nie lubi niespodzianek, możesz wybrać się do jubilera razem z nią.

Dokonując zakupu pierścionka zaręczynowego, warto zwrócić uwagę na próbę metalu. Wyższa próba (powyżej 8 karatów) niweluje ryzyko wystąpienia uczulenia. Koniecznie sprawdź, czy do pierścionka z brylantem dołączony jest certyfikat, w którym podana jest ocena czterech "C" (szlifu, koloru, czystości i masy). Z certyfikatem w ręce będziesz miał pewność, że nie przepłaciłeś za marną podróbkę. Korzystaj z pewnych, renomowanych firm z wieloletnią tradycją.

Większość panów żyje w przekonaniu, że pierścionek zaręczynowy musi być bardzo drogi i najlepiej z brylantem lub diamentem. Nic bardziej mylnego. Przy wyborze pierścionka kieruj się przede wszystkim gustem swojej wybranki i zasobnością własnego portfela. Nie każda kobieta lubi duże czy też barwne kamienie zdobiące biżuterię. Poznaj upodobania swej ukochanej, a potem wybieraj. Staropolskie "zastaw się, a postaw się" odpada. Jeżeli nie stać cię na diament - wybierz cyrkonię, która jest jego doskonałą imitacją. Pamiętaj, że pierścionek zaręczynowy to przede wszystkim symbol miłości i cena nie ma tu większego znaczenia. Kobieta, jeżeli naprawdę cię kocha, z pewnością doceni twoje starania. Nawet jeśli nie będą się one wyrażać w trzech czy czterech zerach po cyfrze...

Joanna Marona