Na drugie Stanisław - nowa książka Jerzego Bralczyka i Michała Ogórka.

Nosimy imiona? Nie, to one nas niosą. Dlatego warto wiedzieć, co tak naprawdę znaczą. Ale czy Beata na zawsze oznacza piękna, Benedykt będzie dobrze gadać, a Barbara to nadal barbarzynka? A może ważniejsze jest to, jaki sens nadają imionom ci, którzy je nosili lub noszą?

Arcyjęzykoznawca prof. Jerzy Bralczyk i felietonista Michał Ogórek w błyskotliwych dialogach opowiadają o tym, jak pod wpływem swoich nosicieli popularne i chwalebne imiona zmieniały się w imiona przeklęte oraz jak wielcy tego świata wywołują mody na imiona. Czy warto im ulegać? Jak wybrać imię, z którym będzie naszemu dziecku do twarzy?

A oto fragment książki:

O: "Czy tutaj mieszka panna Agnieszka?".

B: Oczywiście, że nie mieszka. Cała piosenka straciłaby sens, gdyby zakochany młodzieniec, który "Do wszystkich drzwi puka, ile kamienic, ile ulic, ile bram", w końcu ją odnalazł.

O: Co prowadzi nas do wniosku, że Agnieszka jest zwykle osobą bezdomną, a przynajmniej niezadomowioną.

B: Moja siostrzenica Agnieszka właśnie zmienia mieszkanie.

O: Zawsze to jakiś przykład. Ale mnie chodziło o Agnieszkę Osiecką, która nieustannie była na zakręcie - choć niektórzy twierdzą, że chodzi o bar Zakręt w mazurskich Krzyżach - i tułała się po świecie.

B: Ale przecież wszędzie była u siebie.

O: A właśnie, że nie. Chyba że na Saskiej Kępie. Poznałem ją tam kiedyś. Przesiedzieliśmy w jej ulubionej kawiarni pół dnia, ale ona ciągle powtarzała: właściwie to ja zaraz wyjeżdżam. Myślałem, że gdzieś na koniec świata, ale okazało się, że tylko do Łodzi. Cel zresztą nie był ważny, bo ona ciągle w coś wsiadała i gdzieś uciekała. Ale czy gdziekolwiek na dobre zamieszkała?

B: Z Osiecką i Agnieszką jest tak jak z Mickiewiczem i Adamem: to imię ma taki ciężar własny, że czasami starcza i za nazwisko. Kiedy więc mówiło się o Agnieszce, wiadomo było, że chodzi o Osiecką.

Jerzy Bralczyk. Michał Ogórek

"Na drugie Stanisław. Nowa księga imion"

wyd. Agora