Po "mamałydze"
Książka "Regał ostatnich tchnień" Aglaji Veterabyi jest kontynuacją "Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze". Jej mottem jest cytat z debiutanckiej powieści autorki: "Jesteśmy o wiele dłużej martwi niż żywi, dlatego jako umarli potrzebujemy dużo więcej szczęścia".
INTERIA.PL jest patronem medialnym książki. Przeczytaj więcej, weź udział w konkursie
Aglaja Veteranyi urodziła się w 1962 roku w Bukareszcie, w rodzinie artystów cyrkowych. Jej ojciec był narodowym artystą Rumunii. Rodzice zdecydowali się uciec na Zachód i okradli kasę cyrku, by zdobyć pieniądze na wyjazd. Po ucieczce z Rumunii rodzina - ojciec, matka, ciotka i przyrodnia siostra autorki - uzyskała azyl w Szwajcarii, potem prowadziła koczowniczy tryb życia, jeżdżąc z występami po całej Europie, odwiedziła również Afrykę i Amerykę Południową. PPo rozwodzie rodziców została z matką, która zamierzała zrobić z córki gwiazdę filmową. W ramach przygotowania do kariery dziewczyna śpiewała i tańczyła w kabaretach i rewiach, występowała także w reklamach. Z wyjątkiem paru miesięcy spędzonych w szwajcarskiej szkole z internatem, nie uczęszczała do szkoły, dopiero jako nastolatka zaczęła samodzielnie nadrabiać braki edukacyjne, by wreszcie zdobyć wykształcenie aktorskie.
Od 1982 roku pracowała jako niezależna aktorka, równolegle zajmując się twórczością pisarską. Była współzałożycielką literackiej grupy eksperymentalnej "Die Wortpumpe" ("Pompa słów"). Razem ze swym partnerem życiowym Jensem Nielsenem założyła w 1996 roku teatr pod nazwą "Die Engelmaschine" ("Anielska maszyna"), w którym wystawiała własne teksty lub surrealistyczne, zabawne scenki oparte na kolażach tekstowych z fragmentów gazet, ogłoszeń, reklam itp.
Po licznych publikacjach w antologiach, pismach literackich i prasie, w 1999 roku nakładem niemieckiego wydawnictwa DVA ukazała się pierwsza powieść Aglaji Veteranyi "Warum das Kind in der Polenta kocht" ("Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze"). Autorka wzięła udział w bardzo ważnym dla obszaru niemieckojęzycznego konkursie literackim im. Ingeborg Bachmann w Klagenfurcie, nie otrzymała tam wprawdzie żadnej nagrody, ale jej tekst został zauważony. Stopniowo powieść zdobyła duży rozgłos, była bardzo dobrze recenzowana w prasie, autorka otrzymała za nią min. roczne stypendium miasta Zurychu oraz liczne nagrody (Nagroda Artystyczna Miasta Berlina 2000, Nagroda im. Adalberta von Chamisso). W marcu 2001 roku wystawiono w Zurychu jej sceniczną adaptację.
3 lutego 2002 w Zurychu Aglaja Veteranyi odebrała sobie życie, nie doczekawszy wydania swojej drugiej książki "Das Regal der letzten Atemzuge" ("Regał ostatnich tchnień").
