Zawsze twierdziłam, ze właśnie On jest tym jedynym. Potem kolejny On i to już na pewno ten.
Jednak moje serce, mówiło cos innego. Jak to dobrze mieć takie serce.
I przyszła jesień. Troszkę inna niż zawsze. Było bardzo ciepło, wyjątkowo. Tak jakby cały świat mówił do mnie ? zobaczysz, za chwilę cos się wydarzy?
Nie musiałam długo czekać. Przed salą wykładową stało jakieś 200 osób. Już zdążyły potworzyć się małe grupki. Z niektórymi znaliśmy się z kursów przygotowawczych. Zwykły harmider, zamieszanie, ktoś coś mówi, opowiada, przekrzykuje i nagle widzę JEGO jak podchodzi. Taki spokojny, pewny siebie, z lekkim ironicznym uśmiechem. Widzę, że ma w oczach to coś magicznego, coś, co przyciąga. Pamiętam jak pomyślałam ? popatrz na mnie ?
Po 10 latach nadal patrzy na mnie takim samym tajemniczym, spokojnym wzrokiem, który mówi tak wiele.
Okazało się, że to właśnie z nim mogłam rozmawiać całą noc i rano szliśmy niewyspani, ale szczęśliwi na zajęcia. I widziałam, że to jest Ten mężczyzna.
Kiedy w wynajętym mieszkaniu mieliśmy piec robiliśmy sobie wieczorki kominkowe, otwierając drzwiczki i patrząc jak płomyki tańczą, a za oknem był mróz i śnieg. A my popijaliśmy czerwone wino - wiedziałam, że to jest Ten mężczyzna.
I jeszcze, kiedy w Nowy Rok chodziliśmy w nocy po parku, po kolana w śniegu szukając Starego Roku ? żeby zdążyć załatwić zaległe sprawy. Trzymaliśmy się za ręce, opowiadaliśmy sobie różne historie ?. Ależ było cudownie. Wiedziałam, że to Ten mężczyzna.
Latem jeździliśmy oglądać stare zamczyska i opowiadał mi ich historie. I widziałam tą pasję w jego oczach. Wiedziałam, że to Ten mężczyzna.
I kiedy miałam wypadek. Kiedy przyjechał do szpitala. Trzymał mnie za rękę. Widziałam łzy w jego oczach i wiedziałam, że to Ten mężczyzna.
Teraz trzyma nasze dziecko na rękach. Musi kołysać malutką, bo troszkę marudna. Patrzę na niego i wiem, że to ten mężczyzna.
Mężczyzna moich marzeń.
Praca została nagrodzona w konkursie "Mężczyzna moich marzeń".
