Późne macierzyństwo to sposób na... wieczną młodość

Powszechnie wiadomo, że najlepszy i najbezpieczniejszy czas na rodzenie dla kobiet przypada między 20. i 30. rokiem życia. Nasze ciało jest wtedy gotowe do wielkich zmian oraz na tyle młode i silne, by im podołać. A jeśli przekroczymy "magiczną granicę" młodości?

Z medycznego punktu widzenia nie zaleca się już ciąży w późniejszych latach. Występuje wtedy większe prawdopodobieństwo, że nasze dziecko urodzi się chore, lub że ciąża będzie zagrożona. To spore ryzyko. Czy warto je podjąć?

42-letnia Dorota J. uważa, że warto zaryzykować. Odchowała już dwójkę swoich dzieci z poprzedniego związku. Właśnie wkraczają w dorosły świat i czuje się niepotrzebna.

- Do tej pory zawsze coś się działo w moim życiu. Gdy byłam młodsza, w pełni oddałam się opiece nad dziećmi, byłam w ciągłym ruchu i czułam, że to jest ważne. Z czasem jednak, gdy dzieci zaczęły dorastać i zajmować się własnymi sprawami, ja zeszłam na drugi plan - twierdzi pani Dorota. - To normalne w każdej rodzinie, nie chciałam im tego zabierać. Rzuciłam się więc w wir pracy, założyłam firmę, zapisałam się na szkolenie. Poznałam niesamowitego mężczyznę i życie znów zaczęło nabierać barw. Chciałam zacząć wszystko od nowa - dodaje.

- Chęć bycia potrzebną jest dobrą motywacją do robienia wielu rzeczy - komentuje Elżbieta Wilkowska, psycholog. - Na tym, między innymi, opiera się cała dobroczynność. Bardziej istotne jest, by nie używać swej pociechy do zaspokajania swoich pragnień i celów. Nie można zapominać, że to odrębna istota. Gdy kobieta rodzi dziecko, aby poprawić poczucie własnej wartości lub by poczuć się młodszą, to jest duże prawdopodobieństwo, że będzie zaniedbywała jego potrzeby. Zazwyczaj motywacje do urodzenia dziecka przeplatają się ze sobą. Ważne więc są proporcje - twierdzi psycholog.

Zaakceptowanie nowej sytuacji w domu nie było łatwe dla starszych dzieci pani Doroty. Z czasem jednak zrozumiały, że ich mama jest naprawdę szczęśliwa. Nie zmienia to jednak faktu, że gdy dowiedziały się o spontanicznej decyzji rodzicielki, były w dużym szoku. Nie wiedziały, jak się do tego ustosunkować. Obawiały się o zdrowie mamy i ich przyszłego rodzeństwa. Pani Dorota była jednak w pełni świadoma dokonanego wyboru i z dumą uzasadniała swoją decyzje:

- Dlaczego zdecydowałam się na ciążę? Bardzo chciałam mieć kolejne dziecko - mówi z przekonaniem. - Kocham dzieci, są wspaniałe. Zawsze byłam zwolenniczką modelu rodziny wielodzietnej oraz matki Polki. Samotne wychowywanie dwójki dzieci nauczyło mnie być silną. Sądzę jednak, że wtedy nie byłam do końca gotowa na bycie mamą. Teraz przeżywam to wszystko w pełni. Zdecydowałam się na dziecko, ponieważ potrzebowałam zmian. Chciałam odnaleźć się do końca w powołaniu do bycia matką - dodaje.

- Kobieta po 40. roku życia jest siłą rzeczy dojrzalsza od dwudziestolatki - tłumaczy Elżbieta Wilkowska. - Wiele swoich potrzeb w życiu już zaspokoiła - zawodowych, rozwoju, wolności itd. Ma już stabilną sytuację życiową, wyższy status materialny i bardziej przemyślane priorytety w życiu. Może się bardziej skupić na dziecku niż na sobie.  Decyzja o urodzeniu potomka, o ile jego pojawienie się nie jest niespodzianką, to decyzja świadoma. Często poprzedzona jest długimi przygotowaniami. Dwudziestokilkuletnim kobietom dużo częściej dziecko się po prostu przytrafia. Nie są one gotowe psychicznie ani materialnie do bycia matką. Oczywiście, w obu przypadkach większe znaczenie ma osobowość i psychiczna dojrzałość rodzicielki niż wiek metrykalny - twierdzi ekspertka.

- Mimo, iż ciąża dała mi się trochę we znaki, to po urodzeniu dziecka czuję się o 20 lat młodsza. Nie tylko moje ciało zmieniło się w trakcie tych 9 miesięcy, ale przede wszystkim czuję się młoda duchem - mówi pani Dorota. - Zupełnie, jakbym znów miała 20 lat. Moje życie nabrało tempa. Tomek rośnie jak na drożdżach, a ja cieszę się każdym dniem z nim spędzonym. Jednocześnie staram się rozwijać zawodowo. To wielkie wyzwanie, ponieważ małe dziecko wymaga mnóstwa czasu i cierpliwości, której czasem mi brakuje, ale daje radę - zapewnia pani Dorota.

Pani Dorota jest teraz szczęśliwą, dojrzałą mamą. Jest gotowa podołać wszystkim wyzwaniom stawianym jej przez los. Do życia i macierzyństwa podchodzi z nową energią.

- Kobiety decydujące się na późne macierzyństwo mają więcej czasu dla dziecka, mogą się nim zajmować z większym oddaniem, cierpliwością - tłumaczy Wilkowska. - Wadą mogą być przyzwyczajenia starszych kobiet, z których trudno im może być zrezygnować. Mogą one łatwo tracić cierpliwość. Często zdają sobie sprawę z ryzyka związanego z późną ciążą, co może nasilić ich lęk. W konsekwencji potrzebę kontrolowania dziecka. - dodaje psycholog.

- Młodsze matki są zazwyczaj bardziej elastyczne i dają dzieciom więcej swobody. Kiedy dziecko pójdzie do szkoły, starsza matka może się czuć wśród innych matek bardziej jak babcia. Starsi rodzice z reguły bawią się ze swoimi dziećmi mniej żywiołowo. Oczekują oni spokojnych aktywności, gdyż mogą nie mieć sił lub ochoty na "wybryki". Z drugiej strony późne macierzyństwo, to coraz częstsze zjawisko w krajach zachodnich, które przestaje dziwić. Szczególnie popularne jest wśród bardziej wykształconych osób, które są często pełne sił i werwy bez względu na wiek - podsumowuje ekspert.

Czy warto podjąć ryzyko? Każda z nas musi jednak odpowiedzieć sobie na to pytanie sama. Przykład pani Doroty nie zniechęca. Motywacja? Każda jest dobra, jeśli konsekwencje decyzji nikomu nie szkodzą...

Tomek ma już roczek, zdrowo się rozwija i jest bardzo szczęśliwym dzieckiem, bo... ma szczęśliwą mamę.          

Aleksandra Wyżykowska