HUGO
Pochodzenia starogermańskiego, od słowa hugu (duch, dusza, bystrość, umysł). W Polsce notowane od XIII w. ZDROBNIENIA: Hugonek. INNE FORMY: Hugolin, Hugon. OBCE FORMY: Hugo, Hugon (ogólnie przyj. forma), Hugh (ang.), Hugo (niem.), Hue, Hugues,...
HUGONA
Żeńska forma imienia -> Hugon. ZDROBNIENIA: Huga, Gonka. OBCE FORMY: Huetta, Huette, Hugette, Hughette (ang.), Haguette (fr.).