Włosi się zajadają, Polacy wciąż ich nie znają. Ten jesienny przysmak to skarbnica zdrowia

Zacznijmy od ważnej kwestii, która często budzi wątpliwości - kasztany, które jesienią zbieramy w parkach, nie nadają się do spożycia. Pochodzą one z kasztanowca zwyczajnego (Aesculus hippocastanum), którego owoce są niejadalne, a w większej ilości - trujące. Tymczasem prawdziwe kasztany jadalne (Castanea sativa), nazywane również maronami, pochodzą z zupełnie innego gatunku drzewa.

Marony od wieków uprawiane są w krajach śródziemnomorskich, gdzie stanowią nie tylko element kuchni, ale także tradycji. Włosi pieką je na ulicach w okresie jesienno-zimowym, Francuzi dodają do farszów i deserów, a w Japonii stanowią składnik wielu słodkich wypieków. W Polsce coraz częściej można je kupić w marketach lub na targach, najczęściej w formie surowej lub gotowej do pieczenia.

W formie pieczonej kupimy je również na jarmarkach bożonarodzeniowych oraz innych jesiennych i zimowych festiwalach, oraz wydarzeniach plenerowych.

Zobacz również: Zdrowe jelita jesienią? Oto 4 przepisy z dynią w roli głównej. Szybkie, lekkie i pyszne!

Kasztany jadalne wyróżniają się wyjątkowym składem odżywczym. Zawierają sporo błonnika, potasu, wapnia, fosforu i magnezu, a także witaminy z grupy B, witaminę C i E. W 100 gramach pieczonych kasztanów znajdziemy około 250 kcal.

Regularne spożywanie kasztanów wspiera pracę serca i układu krążenia, pomaga regulować ciśnienie oraz obniża poziom złego cholesterolu. Dzięki zawartości potasu i magnezu wspomagają też funkcjonowanie układu nerwowego, łagodząc napięcie i poprawiając koncentrację. Wapń wzmacnia kości, a przeciwutleniacze - witaminy C i E - wspierają odporność i opóźniają procesy starzenia.

Nie bez powodu już w starożytności uznawano je za naturalny afrodyzjak - miały poprawiać witalność i wzmacniać organizm. Współczesne badania potwierdzają, że zawarte w nich składniki korzystnie wpływają na układ hormonalny i ogólną kondycję fizyczną.

Dzięki obecności błonnika kasztany jadalne wspomagają trawienie i regulują pracę jelit. Osoby zmagające się ze wzdęciami czy nadkwasotą mogą śmiało zastępować nimi produkty z białej mąki - są łagodniejsze dla żołądka, a jednocześnie sycące.

Warto jednak pamiętać, że marony mają średni indeks glikemiczny (IG ok. 60), co oznacza, że osoby zmagające się z cukrzycą lub insulinoopornością powinny spożywać je z umiarem.

Zobacz również: Najlepsze marynowane grzyby. Kluczowy jeden składnik

Przed przyrządzeniem kasztany należy dokładnie umyć, osuszyć i naciąć skórkę w kształt litery "X". Istnieje kilka sprawdzonych sposobów ich przygotowania:

• pieczenie w piekarniku - to najpopularniejszy sposób. Kasztany układa się na blasze nacięciem do góry i piecze około 30 minut w temperaturze 200 st. C., aż skórka lekko się zarumieni. Najlepiej smakują jeszcze ciepłe - wtedy też łatwo odchodzi łupina,
• gotowanie w wodzie - wymaga około 20 minut. Kasztany wrzuca się do wrzątku i gotuje do momentu, aż będą miękkie. Dzięki nacięciu skórka bez problemu się oddziela,
• prażenie na patelni lub grillu - to sposób często spotykany w krajach śródziemnomorskich. Wystarczy kilka minut, by nabrały chrupkości i aromatu,
• na surowo - można je jeść również bez obróbki cieplnej, choć wówczas trzeba wcześniej obrać je ze skórki. Krótkie podgrzanie w piekarniku ułatwi jej zdjęcie.

Kasztany świetnie sprawdzają się jako dodatek do zup, farszów, deserów, kremów czy sałatek. Ich lekko orzechowy smak dobrze komponuje się zarówno z daniami słodkimi, jak i wytrawnymi.

Zobacz również: Jest w każdym kebabie. Zrobisz we własnym domu za grosze

Choć jadalne kasztany są zdrowe, nie każdy może się nimi bezpiecznie delektować. Osoby z alergiami pokarmowymi powinny spożywać je ostrożnie, zwłaszcza jeśli reagują uczuleniem na lateks. Oba te produkty mają zbliżoną strukturę chemiczną, co może prowadzić do tzw. reakcji krzyżowej. Objawia się ona m.in. swędzeniem, obrzękiem ust, wysypką czy problemami trawiennymi.

Ponadto, ze względu na dość wysoką kaloryczność, kasztany nie powinny być podstawą diety osób odchudzających się. Najlepiej traktować je jako zdrowy, sezonowy dodatek - raz czy dwa razy w tygodniu.