Wszystko, co chciałbyś wiedzieć o korzystaniu z toalety

Potrzebę pójścia do toalety odczuwamy, kiedy pęcherz moczowy wypełni się lub kiedy  nagromadzone w okrężnicy masy kałowe na tyle rozciągną jej ścianki, że receptory czuciowe przekazują odpowiedni sygnał do mózgu. Niestety nie zawsze następuje to w dogodnym dla nas momencie. Czy to z braku czasu, czy z niechęci do np. skorzystania z toalety publicznej, uczucie parcia bywa bagatelizowane, a odruch defekacji powstrzymywany. Niestety częste powtarzanie takiego wzorca prowadzi do osłabienia odruchu defekacji, a z czasem do wystąpienia zaparć nawykowych. Warto podążać za naturalnym rytmem organizmu i nie odkładać wizyty w toalecie.

Jak radzić sobie z problemem powracających zaparć?

Część osób stara się zabezpieczyć przed taką sytuacją, chodząc do toalety "na zapas". Taka zapobiegliwość w oddawaniu moczu, może osłabić mięśnie dna miednicy u kobiet. Niekorzystnie oddziałuje także przyspieszanie strumienia moczu.

Wymuszanie defekacji może się wiązać z długim przesiadywaniem na toalecie i silnym parciem, czego również należy unikać, ponieważ może doprowadzić do powstania hemoroidów, osłabienia mięśni dna miednicy i uszkodzenia śluzówki. Aby uregulować rytm wypróżnień, należy zadbać o aktywność fizyczną, wzbogacić dietę w błonnik, trzymać się regularnych por posiłków i nie lekceważyć naturalnych sygnałów, jakie daje organizm.

Aby uniknąć długiego przesiadywania na toalecie i silnego parcia, warto zwrócić uwagę na pozycję, jaką przyjmujemy podczas defekacji. Typ toalet, z jakich korzystamy, skłania nas do załatwiania się w na siedząco. Pozycja może się wydawać wygodna, ale z fizjologicznego punktu widzenia nie jest najkorzystniejsza. Najlepsze ułożenie jelit uzyskujemy w pozycji kucznej, kiedy kąt między tułowiem a udami jest kątem ostrym. Aby uzyskać takie ułożenie, warto podstawiać pod stopy niewysoki stołeczek lub stopień.

Częstą przyczyną powstrzymywania odruchu defekacji jest niechęć do korzystania z toalet publicznych. Obawa przed złym stanem higienicznym takich miejsc skłania do załatwiania się na stojąco, na wpół ugiętych nogach, co powoduje nienaturalne napięcie mięśni i duży wysiłek dla jelit. Dobrym rozwiązaniem jest noszenie w torebce jednorazowych nakładek higienicznych na deskę sedesową, które umożliwią komfortowe i bezpieczne korzystanie z toalet poza domem.

Nawyków dotyczących korzystania z toalety uczymy się w dzieciństwie i rzadko kiedy zastanawiamy się, czy są one poprawne. Tymczasem istnieją reguły dotyczące nawet poprawnego podcierania się. Najlepszym sposobem jest podcieranie się w pozycji siedzącej lub kucznej, od przodu do tyłu, dokładne, ale przy zastosowaniu delikatnego nacisku, aby nie podrażnić skóry. Jeżeli tylko istnieje taka możliwość, warto jest skorzystać z bidetu.

Zabieranie telefonu do toalety jest na tyle powszechne, że sprawą zajęli się naukowcy. Okazuje się, że to bardzo niehigieniczny zwyczaj. Szanse, że szkodliwe bakterie znajdą się na urządzeniu, z którego korzystamy podczas wizyty w toalecie, są bardzo duże. Nagrzewający się telefon może okazać się doskonałym siedliskiem dla rozwoju zarazków, które mogą przetrwać na nim wiele dni. Warto pamiętać, że po umyciu rąk ponownie weźmiemy skażony telefon w dłonie!

Czytanie gazet w czasie wizyty w toalecie również nie jest dobrym zwyczajem, ponieważ skłania do dłuższego przesiadywania na sedesie. Może to doprowadzić do powstania hemoroidów.

Mycie rąk po skorzystaniu z toalety zabezpiecza przed przenoszeniem wielu chorobotwórczych drobnoustrojów. Do chorób brudnych rąk zalicza się: wirusowe zapalenie wątroby typu A, zakażenie rotawirusami, salmonellą i pasożytami. Ręce należy myć około 40-60 sekund, ciepłą wodą z mydłem. Czynność powinna być wykonywana dokładnie z uwzględnieniem nadgarstków i przestrzeni między palcami. Po umyciu ręce należy dokładnie osuszyć. Jeżeli znajdujemy się w toalecie publicznej, lepiej użyć ręcznika papierowego niż suszarki do rąk. Amerykańskie badania sugerują, że ciepłe powietrze suszarek może sprzyjać namnażaniu się bakterii.