Wizyty u specjalistów: Okulista, ortopeda, dermatolog. Kiedy i w jakim celu?

Młode mamy często nie są w stanie wyczuć, które zachowanie dziecka powinno je zaniepokoić. Zwykle zdarza się, że reagują za późno. Na co powinnaś zwrócić uwagę?

Okulista

Wychodząc ze szpitala z noworodkiem, przeczytaj uważnie zalecenia wypisowe. Jeżeli neonatolog zauważył coś niepokojącego lub uwzględnił inne obciążenia, umieści to w karcie wypisowej i wpisze stosowne zalecenia. Narząd wzroku u małego dziecka jest bardzo wnikliwie obserwowany przez lekarza w czasie badań bilansowych, które u niemowląt są częste. Głównym celem jest wczesne rozpoznanie wrodzonej zaćmy lub nowotworu oka. Te choroby występują rzadko, ale tylko odpowiednio wczesne wykrycie daje szansę na skuteczne leczenie. Choć oczy niemowlęcia są często badane przez lekarza, nie oznacza to, że rodzice nie muszą bacznie patrzeć na oczy dziecka. Szczególnie niepokoić powinien fakt, gdy na zdjęciu dziecka, na jego źrenicach widać białawe lub żółtawe zabarwienie. Taki objaw wymaga niezwłocznej konsultacji z okulistą, ponieważ może oznaczać obecność złośliwego nowotworu oka - siatkówczaka.

By odpowiednio wcześnie wychwycić niepokojące objawy u dziecka, rodzice powinni wiedzieć, że maluch najpóźniej do szóstego tygodnia reaguje na twarz matki, a powyżej drugiego miesiąca - wodzi wzrokiem. Niemowlę około trzeciego miesiąca życia powinno już fiksować wzrok. Oczopląs niepokojący jest w każdym wieku. Noworodek ma trudność z równoległym ustawieniem gałek ocznych, tę umiejętność powinien osiągnąć około trzeciego miesiąca życia, ale ciągłe zbaczanie gałek ocznych może być objawem wrodzonego zeza. Zezujące dziecko powinno być zbadane przez okulistę około trzeciego miesiąca życia. Z kolei wiek przedszkolny to okres badań przesiewowych w kierunku zaburzeń widzenia. Dziecko rzadko zgłasza, że widzi nieostro, więc przedszkolaka warto przyprowadzić do okulisty.

Ortopeda

Czasem zdarza się, że świeżo upieczeni rodzice wpadają w panikę na myśl o problemach z biodrami dziecka. Zwichnięcie lub dysplazja to najczęstsza wada wrodzona narządu ruchu. Wczesne wykrycie to szansa na szybkie, skuteczne i najczęściej nieoperacyjne leczenie. Nawet u połowy dzieci nie ma objawów klinicznych, dlatego każde dziecko, między szóstym a dziesiątym tygodniem życia powinno mieć wykonane badanie USG bioder. Nieleczony staw biodrowy prowadzi do przedwczesnych zmian zwyrodnieniowych z ewentualnym leczeniem endoprotezą.

Warto obserwować rozwój motoryczny swojej pociechy. Twój niepokój powinno wzbudzić przekrzywianie jednej ze stóp oraz niezborność ruchów w czasie chodzenia i potykanie się o własne nóżki. Przyglądnij się, czy pozycja twojego dziecka podczas chodzenia ewoluuje. Jeśli, mimo opanowania sztuki poruszania się na dwóch nogach, maluch wciąż chodzi na palcach lub krzywo stawia stopy - zwróć się do ortopedy z prośbą o konsultację. Często takie objawy mogą jednak sugerować problemy, które wymagają natychmiastowej reakcji.

Dermatolog

Delikatna skóra niemowlęcia często narażona jest na różnego rodzaju podrażnienia, a gruczoły łojowe nie pracują zbyt wydajnie, dlatego nie każdy rodzic wie, kiedy zmiany skórne powinny go zaniepokoić.

W pierwszych dniach po porodzie maluszek może mieć zaczerwienioną i lekko łuszczącą się skórę. Nie oznacza to, że musisz od razu gnać do lekarza - rumień powinien zniknąć samoistnie po kilku dniach, a żeby pozbyć się łuszczenia, wystarczy po każdej kąpieli smarować suche miejsca kremem.

Młode mamy mogą zaniepokoić również różne znamiona, zwłaszcza te, które pojawiają się po jakimś czasie od urodzenia. Jeśli zobaczysz jakiekolwiek znamię u swojego dziecka, koniecznie pokaż je lekarzowi. Podobnie postępuj, gdy istniejące znamię zaczyna zmieniać kolor, staje się wypukłe lub się powiększa. Nie próbuj leczyć maluszka własnymi sposobami.

U małych pociech częstym problemem są również potówki oraz obtarcia na skutek wymiany pieluch. Zwykle nie ma potrzeby konsultować takich rzeczy z dermatologiem, chyba że stan zapalny nie ustaje lub powiększa się.