Jeśli się podzielisz, i ty coś dostaniesz

Byłam zadowolona, że moja córka ma takie fajne koleżanki. Podałam dziewczynkom czekoladki, ale Klara odsunęła bombonierkę na bok i później schowała na półkę z książkami.

- Klara, czy twoje lalki mają dodatkowe ubranka? - zapytała Basia a Klara kiwnęła tylko głową.

- Cudownie, lalki będą modelkami! Dominika, daj swój czerwony szalik, będzie on wybiegiem dla naszych modelek - zaproponowała Basia.

- Nie - powiedziała Klara i zabrała koleżance lalkę.

 Tak samo zachowała się wobec drugiej dziewczynki, która chciała pożyczyć puzzle.

- Byłaś dla koleżanek okropna - powiedziałam oburzona, gdy tylko zamknęłam drzwi za dziewczynami.

- Wcale nie! Było OK. Nie wiem, o co się naburmuszyły - odpowiedziała mi nadąsana.

- Jak to nie wiesz? A dlaczego nie chciałaś pobawić się lalkami? Przecież wymyśliły fajną zabawę - spytałam. Córka tylko wzruszyła ramionami.

- To chociaż powiedz mi, dlaczego nie poczęstowałaś koleżanek czekoladkami?

 - Bo nie chcę się nimi dzielić. Ja je dostałam od wujka - bąknęła i wróciła do pokoju.

Od tamtej pory żadna koleżanka nie odwiedziła Klary. Zadzwoniłam do mamy i zwierzyłam się z moich problemów z córką.

- Oleńko, przecież ja ci mówiłam już gdy Klarunia była mała, że musisz ją nauczyć bawić się z innymi dziećmi - przypomniała mi mama. To prawda, gdy wracały z parku, mama skarżyła się, że mała nie daje dzieciom bawić się swoimi zabawkami. Myślałam, że wyrośnie z tego, zmieni się gdy pójdzie do szkoły. Przyznałam się, że się pomyliłam i teraz nie wiem co mam robić.

 - Zbliżają się urodziny Klary. Zrób jej przyjęcie. Niech zaprosi koleżanki, a do szkoły zabierze cukierki. Tylko wcześniej porozmawiaj z nią i jeszcze raz wytłumacz jak ma się zachowywać - zaproponowała mama. Ten pomysł bardzo mi się spodobał. Niestety, Klara powiedziała, że koleżanki nie przyjdą. W dniu urodzin, gdy córka wróciła do domu, zobaczyłam w jej tornistrze nie ruszoną paczkę cukierków. Mąż zastosował inną metodę wychowawczą. Wieczorem sam zjadł całą czekoladę.

- Mamo, a tata nie chciał mi dać ani kawałka czekolady! - córka wpadła do kuchni, by się poskarżyć.

- Nie podzielił się z tobą? To tak samo jak ty nie dzieliłaś się z koleżankami.

- Ale ja jestem jego córką! - krzyknęła i pobiegła do pokoju. Już nie wiem, co mamy robić. Może pójść do psychologa? A może trzeba poczekać, aż podrośnie i sama zrozumie, że takie postępowanie utrudnia jej życie.

Aleksandra Korzeń z Opola

***Zobacz materiały o podobnej tematyce***