Kobiece lęki, możesz je pokonać

W twojej głowy zaczynają się pojawiać podstępne czarne myśli: "A jeśli mieli wypadek...", "A jak ktoś ich napadł...". Jesteś coraz bardziej spięta, kroki od okna do okna są coraz szybsze, a w okolicach klatki piersiowej pojawia się nieprzyjemne wiercenie.

Kiedy kilkanaście minut później twój skarb wesoły wpada do mieszkania, ty jesteś już jednym wielkim kłębkiem nerwów. "Czemu ja się tak denerwuję?" - myślisz. "Jestem chyba nienormalna". Spokojnie! Wszystko z tobą jest w porządku. Takie lęki to przypadłość większości z nas.

Martwimy się o bliskich, bo właśnie w ten sposób okazujemy im miłość i oddanie. Obawiamy się też o przyszłość, o to, żeby nie stracić pracy, żeby na wszystko starczyło nam pieniędzy, bo chcemy, by nasza rodzina, a przede wszystkim dzieci, miały zapewnione jak najlepsze warunki życia. Nie wspominając już o lękach związanych z naszą kobiecością.

Przejmujemy się upływającym czasem. Przeraża nas, że jesteśmy coraz starsze i mamy coraz mniej sił. Zastanawiamy się, czy wciąż jesteśmy atrakcyjne dla naszego partnera. Boimy się, że ciężko zachorujemy, bo kto wtedy zaopiekuje się naszymi bliskimi? Choć nasze lęki są całkowicie naturalne, w większości sytuacji bywają przesadzone.

Winna jest nasza wybujała, kobieca emocjonalność. Przeżywamy wszystko tak mocno, że czasem po prostu nie jesteśmy w stanie zapanować nad strachem i obrazami, które podpowiada nam wyobraźnia. Same się nakręcamy, zamiast racjonalnie spojrzeć na sytuację, snujemy czarne wizje, które wcale nie muszą się sprawdzić.

Pamiętaj jednak, że takim myśleniem stresujesz i siebie, i najbliższych. Dlatego warto pracować ze swoimi lękami. Nie da się ich pozbyć, bo są częścią naszej natury. Ale można je minimalizować, czasem bardzo prostymi sposobami.

- Te obawy są zupełnie naturalne, zna je każda żona i matka. Co więcej, byłoby dziwne, gdybyśmy się całkiem o bliskich nie bały... - mówi psycholog, Katarzyna Platowska. - Ale nie traćmy kontaktu z rzeczywistością! Strach się nasila, kiedy zaczynamy wypełniać sobie głowę obrazami z fantazji. Nie wiemy, jak synek jeździ na deskorolce, więc wyobrażamy sobie niestworzone rzeczy.

A gdybyśmy przyjrzały się jego wysiłkom, być może okazałoby się, że malec zrobił postępy i na dodatek jeździ ostrożnie, bo sam się boi zrobić sobie krzywdę.

Eksperymentującemu z deskorolką synkowi kup kask i ochraniacze na kolana i łokcie, zapisz też w komórce numer do dobrego lekarza - żeby mieć do kogo zwrócić się o pomoc "w razie, gdyby".

Z córką jak najwięcej rozmawiaj i kontroluj jej wyniki w nauce, zapewniając, że w razie najmniejszych trudności może liczyć na pomoc z twojej strony, np. wspólne odrabianie lekcji bądź korepetycje. Zadzwoń też do koleżanek, mających dzieci w podobnym wieku i zapytaj, czy znają dobrych korepetytorów. Jeśli kiedykolwiek będą potrzebni, będziesz wiedziała, gdzie się zwrócić. A zdrowie męża? Warto się o nie troszczyć, a nie trwożnie czekać, aż dopadnie go zawał.

Zacznij powoli reformować jadłospis męża, wprowadzając mniej tłustych potraw, a więcej sałatek. Zadbajcie też o ruch. Nie ma innego sposobu, by wykluczyć najgorsze obawy jak zapanować nad nimi. Najgorsze jest bowiem życie w strachu przed czymś, czego nie możesz ani dotknąć, ani zatrzymać, ani określić.

Działając nie tylko zabezpieczysz się na wiele ewentualności, ale nabierasz poczucia kontroli nad rzeczywistością. To zwiększa twoje zaufanie do samej siebie i zmniejsza lęk.

Niestety, choć przysięgamy sobie, że my będziemy innymi rodzicami, kiedy dorośniemy, robimy dokładnie to samo - przekazujemy swoje lękowe podejście do życia i brak zaufania do losu swoim dzieciom. Ale to kiepski pomysł, bo takie "zarażanie" lękiem jest ogromnym ograniczeniem wolności twojej pociechy!

Poza tym wiecznie trzymane pod kloszem dzieci nie będą mieć nigdy okazji, by sprawdzić, jak silne i wytrzymałe są naprawdę. Wychodząc na zewnątrz i konfrontując się ze światem odkrywają bowiem, że nie są ze szkła i potrafią poradzić sobie doskonale w większości sytuacji. Poza tym okazuje się, że większość czarnych scenariuszy, których się obawiasz... nigdy się nie zdarza.

Twoja mama niedawno wyszła ze szpitala i choć wszystko wskazuje na to, że jest dobrze, ty nie śpisz po nocach? Porozmawiaj ze znajomym lekarzem. Często rozmowa z kimś z boku pomaga trzeźwo ocenić sytuację i opanować strach.

Poczucie bezpieczeństwa finansowego w dużej mierze zależy od rodzinnego "rozdania kart", rodzaju relacji, jaką masz z mężczyzną.

- W najtrudniejszej sytuacji są te kobiety, które poślubiły typowych Piotrusiów Panów, niedojrzałych mężczyzn, z którymi życie jest wprawdzie barwne, ale z poczuciem bezpieczeństwa niewiele ma wspólnego - mówi psycholog, Katarzyna Platowska. Kiedy odpowiedzialność za rodzinę spada na kobiece barki, jest ogromnym ciężarem. A jeśli do małego oparcia w mężczyźnie dochodzi fakt, że macie dzieci, odpowiedzialność może stać się przytłaczająca.

I obawy, że pewnego dnia nie będzie co do garnka włożyć stają się chlebem powszednim.

Możesz podzielić to, co macie tematycznie: jedna część pieniędzy na stałe opłaty (rachunki za prąd, gaz, czynsz), druga na wydatki, związane w wyżywieniem rodziny, trzecia na szkolne potrzeby dzieci itp. Możesz też podzielić fundusze matematycznie na cztery równe części tak, by pieniądze z jednej części starczyły wam na tydzień.

Pamiętaj też, że obowiązuje zasada - najpierw płacimy rachunki, potem całą resztę. Dzięki temu nie wpędzisz się w długi w obszarach istotnych dla funkcjonowania rodziny. Warto też mieć gdzieś w szufladzie kopertę z pieniędzmi, które uda się zaoszczędzić. Przydadzą się, gdy pojawi się nagły wydatek, choćby dentysta czy wycieczka dziecka. Nieważne, że odłożymy najwyżej 50 zł miesięcznie. Nawet najmniejsza suma da nam jakieś poczucie zabezpieczenia, kiedy będzie naprawdę niedobrze.

Często w przetrwaniu najtrudniejszego pomagają zajęcia sezonowe, warto brać je pod uwagę. Dzięki temu będziecie mieli plan B, a wraz z nim poczucie, że los was nie zaskoczy. Poza tym znajomość dostępnych ofert minimalizuje lęk. To rodzaj pracy ze świadomością. Jeśli się tylko boisz, że mąż straci pracę, żyjesz w rzeczywistości, w której firmy wyrzucają ludzi. Jeśli natomiast rejestrujesz, że wkoło wciąż pojawiają się różne propozycje, żyjesz w rzeczywistości, w której jedno zajęcie można zamienić na drugie.

Może się okazać, że atrakcyjna praca przejdzie ci koło nosa tylko dlatego, że nie umiesz prowadzić.

Warto też uczyć się nowych rzeczy. Może kurs księgowości? Mogłabyś nie tylko zaoszczędzić, wypełniając PIT-y twoje i męża oraz znajdując nowe oszczędności, ale możesz też zarobić ładnych parę groszy, pomagając znajomym w rozliczaniu z fiskusem. A może z czasem trafi się praca w charakterze księgowej?

Im szersze zatoczą koło, tym większa jest szansa, że ktoś słyszał o kimś, kto ma kolegę, który zna kogoś, kto szuka pomocy w jakimś zajęciu czy firmie. I tą osobą możesz być ty.

Jednak fakt, że jesteśmy odpowiedzialne już nie tylko za siebie, ale też za maluchy, które potrzebują nas najbardziej na świecie sprawia, że zmienia się nasza cała życiowa optyka. I zaczynamy bardziej dbać, ale także obawiać się o siebie.

Dlatego regularnie rób badania kontrolne, zarówno te ogólne (np. badania krwi i moczu), jak te kobiece (np. cytologia czy mammografia po 45. roku życia).

To często złudzenie, spowodowane tym, że same chcemy wszystko zrobić, bo to my robimy wszystko najlepiej. Część obowiązków możesz z powodzeniem przekazać rodzinie, poradzą sobie doskonale, jeśli im tylko na to pozwolisz.

Zamiast przejmować się takimi rzeczami pomyśl, jaki jest wasz związek. Jeśli przez te wszystkie lata pielęgnowaliście intymność i kontakt, rozmawialiście o emocjach i tym, co was dotyka i obchodzi upływ czasu tylko pogłębi wasze dobre relacje. Niezależnie od przemijającej urody.

Poza tym twój luby też nie wygląda już tak, jak wtedy, gdy się poznaliście. A przecież ty wciąż go kochasz i jest dla ciebie atrakcyjny. Zamiast przejmować się wyglądem spróbuj poszukać młodości w sobie. Zróbcie razem coś szalonego, nauczcie się czegoś nowego np. jazdy na łyżwach.

Kiedy czujesz się młoda, tak też odbierają cię inni, nawet jeśli masz już na twarzy kilka zmarszczek. Zwróć też uwagę, jak ty patrzysz na ludzi. Czy rzeczywiście oceniasz ich po tym, jak wyglądają czy raczej jak się zachowują?

Agata Domańska