Ich wewnętrzny świat

Chociaż autyzm jest schorzeniem występującym coraz częściej wiedza na jego temat ciągle nie jest powszechna. Tymczasem dzieci dotknięte autyzmem potrzebują szczególnej opieki.

Autyzm wczesnodziecięcy jest zespołem zaburzeń dotyczącym kilku sfer rozwoju, między innymi uczuć, intelektu i ekspresji mowy. Sprawność ruchowa pozostaje dobra, a czasami dzieci te są szczególnie zwinne. Przyczyny się autyzmu są różne to zarówno czynniki genetyczne, organiczne uszkodzenia mózgu, powstałe w okresie ciążowym lub okołoporodowym, jak i negatywne wpływy środowiska (np. zanieczyszczeń)

Zerwany kontakt

Objawów autyzmu jest wiele i maja one różnorodny charakter. Należą do nich zaburzenia związków z otoczeniem: zmiany w spostrzeganiu i zachowaniu, zaburzenia kontaktu ? dziecko patrzy jak gdyby przez osobę, nie reaguje na otoczenie, traktuje osoby jak przedmioty, nie fiksuje oczu na twarzy rozmówcy.

Kontakt z dzieckiem utrudniają też zaburzenia mowy takie jak: zanik mowy, opóźnienie rozwoju mowy, zaburzenia artykulacji, melodii, echolalie, nieprawidłowe posługiwanie się zaimkami i inne. Bywa, że dzieci porozumiewają się za pomocą gestykulacji, sygnalizują potrzeby przez gniew, płacz krzyk.

Ruch, który niepokoi

Również w ruchach dziecka mogą wystąpić niepokojące objawy. Są to tzw. stereotypie do których należą: potrząsanie głową, klaskanie, klepanie, dziwaczne gesty, chód na palcach itp., czynności przymusowe (stereotypowe porządkowanie, bawienie się tymi samymi przedmiotami zwykle małymi). Dzieci takie maja dobra koordynację, a także zwiększoną aktywność, demonstrują wybuchy złości bez widocznej przyczyny. Często są niespokojne i agresywne, mogą tez u nich występować skłonności do karania siebie, samouszkodzenia, wahania nastroju. Niektóre dzieci autystyczne doskonale zapamiętują różne sytuacje, lub maj uzdolnienia muzyczne.

Potrzebna pomoc

Zaburzenia uwidaczniają się w pierwszych trzech latach dziecka i mają charakter trwały. Nie znaczy to , że dzieci takie nie wymagają leczenia. Dzieciom z autyzmem wczesnodziecięcym można pomóc przez odpowiednie usprawnianie i wychowanie w domach rodzinnych lub placówkach oświatowych ze specjalnym programem. Łącznie z metodami psychopedagogicznymi stosowane są niektóre środki farmakologiczne. Mogą one przynieść poprawę np. łagodzić napady agresji i autoagresji, w zminiejszać lęk itp. Pomocą powinno się objąć również rodziców dziecka, u których często dochodzi do utraty sił i zapału w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki.

Chociaż autyzm nie jest całkowicie uleczalny, na skutek terapii może nastąpić znaczna poprawa w odniesieniu do niektórych objawów.

Izabela Grelowska