Jak wyleczyć czyraki?

Łatwo się nimi zarazić. Należy więc często i dokładnie myć ręce preparatami antybakteryjnymi. Gdy ktoś z domowników ma skłonność do takich zmian na skórze, jego ubrania i pościel powinno się prać bardzo często, w jak najwyższej temperaturze (najlepiej wygotować). Opatrunki z ran zawijać w foliowe worki i wyrzucać. Do przemywania zainfekowanego miejsca używać gumowych rękawiczek. Wrzód nie powinien mieć styczności z potem, dlatego do czasu zagojenia się rany lepiej zrezygnować np. z intensywnych ćwiczeń fizycznych. Tworzeniu się czyraków sprzyja słaba odporność organizmu. Bardzo narażone są osoby przewlekłe chore: z cukrzycą, niewydolnością nerek, nowotworami, zakażeni HIV lub z wirusowym zapaleniem wątroby. Zmiany często pojawiają się po przebytym przeziębieniu lub innej infekcji, w wyniku przemęczenia, wychłodzenia, przewlekłego stresu, niewłaściwego odżywiania. Ważne jest więc, by wzmocnić odporność: dbać o odpoczynek, jeść dużo warzyw i owoców. Bardzo pomocny jest cynk. Jego źródła to: migdały, owoce morza, sezam, dziki ryż, pestki dyni.

Pojawiają się w różnych częściach ciała - na pośladkach, udach, twarzy, karku, plecach, brzuchu, w miejscach intymnych. Infekcję najczęściej wywołują bakterie gronkowca lub paciorkowca. Wnikając do mieszków włosowych, wywołują ostry stan zapalny. Powstaje bolesny, zaczerwieniony guzek. Z czasem zbiera się w nim ropa. Może wystąpić gorączka, opuchlizna, bolesność węzłów chłonnych w pobliżu zapalenia, uczucie rozbicia. Leczenie czyraków na własną rękę można podjąć tylko wtedy, kiedy są to pojedyncze, niewielkie zmiany i pojawiają się sporadycznie. W wypadku czyraków najskuteczniejsze są leki z apteki, naturalne metody mogą jednak wspomóc terapię. Odkażająco i wysuszająco podziała na wrzody cebula. Należy ukroić kilka jej plastrów (dobrze jest je podgrzać na suchej patelni), przyłożyć do czyraka, na to kompres z jałowej gazy i folia (aby nie dostało się powietrze). Umocować plastrem lub bandażem. Okład zmieniać co kilka godzin. Chore miejsce można też smarować sokiem z cebuli lub papką z rozmiażdżonego czosnku. Dobre rezultaty dają olej rycynowy i olej z czarnuszki, stosowane bezpośrednio na wrzody. Pękanie czyraka przyspieszą również okłady z kapusty. Jej liście należy rozbić tłuczkiem do mięsa lub wałkiem do ciasta i przykładać do chorego miejsca. Zabezpieczyć kompres tak, jak przy okładzie z cebuli i regularnie zmieniać. Kiedy wrzód pęknie, ranę dobrze jest smarować propolisem, który działa dezynfekująco i przyspiesza gojenie.

Ropy w żadnym wypadku nie należy wyciskać, bo bardzo łatwo może dojść wówczas do rozprzestrzeniania się bakterii i powstania kolejnych wrzodów. Czyraka najlepiej w ogóle nie dotykać, tylko przemywać kilka razy dziennie środkiem antyseptycznym (Rywanol, Altacet, Acnosan) i smarować maścią ichtiolową, która pomoże wydostać się ropie  na zewnątrz. Po jej wypłynięciu odkażać,  np. spirytusem salicylowym. Można stosować też maść z jodem, który zwalcza bakterie, także gronkowca i paciorkowca.

Jeżeli objawy są bardzo dokuczliwe, ropa wciąż się zbiera lub pojawiają się kolejne czyraki, koniecznie należy iść do lekarza. Zaniedbanie leczenia może prowadzić do rozszerzania się infekcji i bardzo poważnych powikłań, jak np. zapalenie szpiku kostnego czy sepsa. Szczególnie niebezpieczne są wrzody na twarzy (w nosie, okolicach skroni, na górnej wardze), bo mogą doprowadzić do zapalenia opon mózgowych. Z takim czyrakami najlepiej samemu nic nie robić, ale od razu zwrócić się o pomoc do lekarza.