Danie biedoty wraca na stoły. Wspiera wątrobę, chroni przed anemią
Opracowanie Joanna Leśniak
Gdy dotarła z Niemiec do Polski, zajadano się nią głównie w wiejskich chatach. Z czasem trafiła na magnackie stoły, czarując podniebienia szlachty. Z biegiem czasu ponownie zaczęto traktować ją jako pożywienie gorszej jakości, dziś jednak wraca do łask. Czy kaszanka jest zdrowa? Czy posiłek bazujący na podrobach warto docenić nie tylko od święta? Tradycyjny specjał może nas zaskoczyć.
Spis treści:
Jak się robi kaszankę?
Jedzenie kaszanki wzbudza pewne kontrowersje. Część smakoszów zajada się nią z nieskrywaną przyjemnością, część na sam dźwięk nazwy czuje ogromną niechęć. Tego typu reakcje wynikają ze składu potrawy. Czym jest kaszanka? Z czego się składa?
Jak sama nazwa wskazuje, bazą jest kasza — jęczmienna lub gryczana. Do tego dochodzą podroby, najczęściej w składzie kaszanki pojawiają się skrawki skóry wieprzowej oraz wątróbka. Taki zestaw łączony jest z przyprawami, wśród których dominują pieprz, majeranek i ziele angielskie. Co jeszcze dodaje się do kaszanki? Dopiero po wymieszaniu tych składników dorzuca się ugotowaną wcześniej krew wieprzową. Masę przekłada się do oczyszczonego jelita. Całość należy poddać obróbce termicznej, a końcowym etapem jest schłodzenie.
Sprawdź też: Wspiera wątrobę, poprawia wygląd skóry i odtruwa organizm. Niemcy się nią leczą, Polacy nie doceniają
Czy kaszanka jest zdrowa? Przysmak do walki z anemią
Gdy mowa o właściwościach zdrowotnych kaszanki, na pierwszy plan wysuwa się jej reputacja produktu bogatego w żelazo. Ludzki organizm nie jest w stanie wytwarzać go samodzielnie, więc konieczne jest przyswajanie pierwiastka w postaci pokarmów.
Kaszanka jest źródłem dobrze przyswajalnego żelaza hemowego. Stanowi niezbędny element produkcji czerwonych krwinek, zapobiega niedokrwistości oraz anemii. Trzeba mieć na uwadze, że nie są to jego jedyne funkcje.
- Ma istotny wpływ na prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego, chroniącego przed infekcjami.
- Bierze udział w transporcie tlenu do wszystkich organów i mięśni.
- Nie pozostaje bez znaczenia dla układu nerwowego, wspierając funkcje intelektualne — w tym zdolność koncentracji i zapamiętywania.
- Stanowi wsparcie dla wątroby, usprawniając usuwanie toksyn.
- Choć nie mówi się o roli żelaza w tym kontekście zbyt często, jest składnikiem, który hamuje przedwczesne starzenie się skóry.
Pod kątem wysokiej zawartości żelaza, kaszanka jest uznawana za superfood w swojskim wydaniu.
Właściwości kaszy nie można pominąć
Jest ważnym składnikiem kaszanki, nie tylko ze względu na nadawanie jej pożądanej konsystencji. Kasza, niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z jęczmienną, czy gryczaną, stanowi skarbnicę witamin z grupy B, magnezu, cynku i potasu.
Jedzenie kaszanki będzie miało więc pozytywny wpływ na układ nerwowy, odporność oraz procesy metaboliczne. Trzeba wziąć pod uwagę również zawartość błonnika, który ma dobroczynne działanie na jelita, syci i reguluje rytm wypróżnień.
Czy kaszanka jest kaloryczna?
Mimo wielu zalet kaszanka pozostaje produktem kalorycznym o wysokiej zawartości tłuszczu. Ile kalorii ma kaszanka? Wiele zależy od jej przygotowania (w każdym regionie bywa robiona nieco inaczej), a także od sposobu jej obróbki. Szacuje się, że w kawałku o wadze 100 g może znajdować się od 230 do nawet 380 kcal. Lepiej traktować ją jako okazjonalny przysmak niż element jadłospisu goszczący na talerzu kilka razy w tygodniu. Zaleca się jeść ja nie częściej niż trzy-cztery razy w miesiącu.
Kaszanka — przeciwwskazania
Łatwo się domyślić, że spożywanie kaszanki jest odradzane osobom z nadwagą i otyłością. Nie będzie dobrą propozycją podczas odchudzania. Kiedy jeszcze pojawiają się przeciwwskazania?
- Potrawy unikać należy przy podwyższonym poziomie cholesterolu. Hipercholesterolemia, czyli przewlekłe zaburzenie gospodarki lipidowej, również jest sytuacją, w której kaszanka może zaszkodzić.
- Z degustacji powinny zrezygnować osoby zmagające się z nadciśnieniem i chorobami serca.
- Kaszanki nie należy jeść przy zdiagnozowanej dnie moczanowej. Danie zawiera dużą ilość puryn, które doprowadzają do nadmiernego gromadzenia się kwasu moczowego w stawach. Z czasem może dojść do rozwinięcia stanów zapalnych, artretyzmu i podagry.
