Jak leczyć kamicę nerkową
Kamica nerkowa to jedna z najczęstszych chorób układu moczowego. Polega ona na powstawaniu w nerkach lub drogach moczowych złogów w wyniku wytrącania się z moczu rozpuszczonych w nim składników mineralnych albo organicznych. W zależności od wielkości kamienia stosuje się leczenie zachowawcze lub aktywne.
Częstą przyczyną wystąpienia kamicy nerkowej jest zbyt mała ilość wypijanych płynów. Chorobie sprzyja także stosowanie diety bogatej w białko i minerały, przyjmowanie niektórych leków, a także palenie papierosów.
Typowe objawy kamicy to: ból kolkowy w okolicach lędźwi promieniujący w dół ciała, wymioty, mdłości, zakażenie dróg moczowych, a także gorączka, osłabienie lub krwiomocz. Nie wszystkie przypadki kamicy nerkowej wymagają leczenia. Gdy choroba przebiega bezobjawowo, wystarczą regularne wizyty kontrolne u specjalisty.
Jeśli kamień nerkowy jest niewielki - ma średnicę mniejszą niż 4 mm - i jest zlokalizowany blisko pęcherza moczowego, wówczas istnieje prawdopodobieństwo, że opuści on organizm wraz z wydalanym moczem w ciągu 6 tygodni. Proces ten może jednak trwać długo, a przesuwanie się kamienia w drogach moczowych często powoduje ból. W takiej sytuacji lekarz przepisuje środki przeciwbólowe i rozkurczające ściany układu moczowego.
W pierwszej kolejności wskazane jest stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Jeśli to nie wystarczy, wtedy włącza się opiaty, unikając petydyny, ze względu na jej działania uboczne. Chory musi także pić ok. 4-5 litrów wody dziennie, by przyspieszyć wypłukanie złogów z organizmu. Ten proces nazywany jest leczeniem zachowawczym.
Aktywne leczenie trzeba podjąć, jeśli złogi nie są usuwane samoistnie, gdy ból jest ostry, stan zdrowia pacjenta jest zły lub jeśli doszło do niewydolności nerek. Takie leczenie należy także zastosować w przypadku kamicy bezobjawowej, jeśli kamień jest duży - jego wielkość przekracza 9-10 mm, gdy się powiększa, a także w sytuacji, gdy wdała się infekcja.
Lekarze czasem zalecają operację, choć coraz częściej stosuje się jedną z trzech metod mniej inwazyjnych - litotrypsję zewnątrzustrojową falą uderzeniową, nefrolitotrypsję przezskórną lub ureteroskopię. Litotrypsja zewnątrzustrojowa to najczęściej wykonywany zabieg w kamicy nerkowej, ponieważ jest najmniej inwazyjny. Wskazaniem dla niego jest umiejscowieni kamienia w nerce oraz górnym i dolnym odcinku moczowodu.
Zabieg przeprowadza się w warunkach ambulatoryjnych i polega on na rozbijaniu kamienia moczowego przy użyciu tzw. fali wstrząsowej. Następnie rozdrobniony kamień jest przez organizm pacjenta usuwany w naturalny sposób. Najważniejszym etapem tego zabiegu jest zlokalizowanie złogu dzięki badaniu USG lub wykonaniu zdjęcia rentgenowskiego. Metoda nie wymaga znieczulenia, leki przeciwbólowe podawane są dożylnie.
Kilka dni po zabiegu pacjent może wrócić do zwykłej aktywności. Przeciwwskazaniem dla tej metody są zaburzenia krzepliwości krwi u pacjenta, znaczna otyłość, a także ciąża. Nefrolitotrypsja przezskórna jest stosowana, gdy kamień jest duży lub gdy zlokalizowany jest w miedniczce lub dolnym kielichu nerki. Zabieg, który wykonywany jest w warunkach szpitalnych, polega na nacięciu skóry w okolicy nerki i wprowadzeniu do miedniczki nerkowej nefroskopu. Dzięki temu można określić wielkość i położenie kamienia. Następnie lekarz, przy użyciu specjalnych narzędzi, rozdrabnia złogi i usuwa je.
Chory musi zostać w szpitalu 3-5 dni, by lekarze mogli zapobiec ewentualnym powikłaniom. Ureteroskopię stosuje się w przypadku małych kamieni (lub odłamków wcześniej rozkruszonych dużych złogów), które są zlokalizowane w moczowodzie i pęcherzu moczowym. Zabieg polega na wprowadzeniu wziernika do pęcherza moczowego przez cewkę moczową, a następnie do moczowodu - złogi są usuwane w całości lub rozdrabniane. Po zabiegu zwykle w moczowodzie pozostawia się na kilka dni cewnik. Pacjent musi wówczas przebywać w szpitalu. Leczenie operacyjne stosowane jest niezwykle rzadko. Przeprowadzane jest w przypadku nieprawidłowości anatomicznych układu moczowego oraz rozległej kamicy odlewowej, zwłaszcza obustronnej.
Czy kamicę nerkową można wyleczyć? Tak. U połowy pacjentów występuje ona tylko raz w życiu i po wydaleniu złogów problem znika. U drugiej połowy problem powraca po około 5-10 latach. Wówczas należy wykonać badania, dzięki którym poznamy przyczynę choroby. Powinno się także zastosować leczenie zachowawcze, polegające na przyjmowaniu leków i trzymaniu odpowiedniej diety.
Najprostszą metodą zapobiegania kamicy nerkowej jest picie co najmniej dwóch litrów płynów dziennie. Należy także ograniczyć spożywanie potraw mięsnych, ponieważ w mięsie znajdują się substancje zakwaszające mocz. Trzeba także zmniejszyć ilość soli w diecie, gdyż przyczynia się ona do większego wydalania wapnia wraz z moczem.
Chcąc uniknąć choroby powinniśmy jeść jak najwięcej zielonych warzyw liściastych. Zawarta w nich witamina K zapobiega tworzeniu się złogów w nerkach. Podobne działanie ma witamina B6 i magnez. Dlatego warto wprowadzić do jadłospisu nasiona i ziarna zbóż, orzechy, suszone morele, warzywa strączkowe, awokado, żółtka jaj, ryby, kalafiora czy produkty pełnoziarniste.
Zapobiegawczo można stosować także lecznicze preparatami ziołowymi np. żurawiną, borówką brusznicy, brzozą i krwawnikiem.
Jak przeciwdziałać nawrotom kamicy nerkowej
10 przykazań dla zdrowych nerek
Czynniki sprzyjające powstawaniu kamieni w nerkach
Od piasku w nerkach do kamicy moczowej
Zdrowe nerki. Profilaktyka kamicy nerkowej
Woda: To dzięki niej nerki dobrze pracują
