Czy trzeba sprzedać dusze diabłu, by skutecznie wróżyć?

Jednak jeszcze kilka wieków wstecz, tego rodzaju poglądy były na porządku dziennym. Ilekroć pojawiała się osoba z uzdolnieniami parapsychicznymi, medialnymi czy ezoterycznymi, zakładano iż zawarła ona pakt z diabłem lub była ona diabelskim nasieniem. Zdarzały się jednak sytuacje, w których to na siłę szukano sposobów kontaktu z Lucyferem czy duchami lub demonami, aby taki dar otrzymać.

Do tego typu sposobów posuwały się zazwyczaj osoby psychicznie chore, wyalienowane, zdziwaczałe lub z już postępującą chorobą psychiczną. Wiara w zaprzedanie duszy diabłu miała jednak krótki żywot, zważywszy na fakt, iż u osób które przysięgi takowe składały zaczynały wariować, a ich życie stawało się istnym piekłem.

Działał tu mechanizm odblokowujący lęki, który powodował powstawanie natręctw, wyrzutów sumienia, przez co życie okazywało się totalnym koszmarem. Bywały jednak inne sytuacje, w których to osoby bogate i świadome swoich czynów poszukiwały tego rodzaju możliwości - osoby te próbowały odnajdywać się w rytuałach, ówczesnym okultyzmie, poszukiwały nauczycieli obrzędów magicznych.

Wiele z nich zostało oszukanych, płacąc ogromne sumy za wiedzę, której nie były w stanie pojąć, a wtedy ich świat - choć bogaty, bezpieczny i zasobny - nie dawał im radości. Dlatego też poszukiwali ucieczki w inny świat, popełniając samobójstwo. Osoby nieprzygotowane i nie posiadające stosownej wiedzy, zwyczajnie nie radziły sobie z następstwami okultystycznych praktyk.

Wróćmy jednak do dzisiejszych czasów. Spora część ezoteryki czy wiedzy tajemnej została już zbadana i odtajniona. Wiele spraw potrafimy wytłumaczyć logicznie, psychologicznie, spłycamy i analizujemy, by udowodnić, że wszystko to jedna wielka ściema. Jest to łatwiejsze i bezpieczniejsze, ponieważ nikt nie będzie wiedział o mnie więcej, niż bym sobie tego życzył. Jednak w chwili zagrożenia poszukujemy wszelkich sposobów, by uratować swoją skórę i tu często trafiamy do wróżki, która będzie miała za zadanie odczytać dla nas przyszłość i znaleźć wyjście z sytuacji.

Nagle zaczynamy wierzyć w obrazy na kartach i słowa wypowiedziane przez wróżkę - tak więc otwieramy się na pomoc i radę, która popchnie nas do działania w trudnych chwilach. Oddajemy się w ręce osoby, do której mamy zaufanie, osoby która zmierzy się z naszym problemem, zrozumie nas, nie oceni, a dochowa tajemnicy i poradzi.

Dlatego też nie powinniśmy wybierać osób, do których nie mamy zaufania. Odpowiednia osoba powinna charakteryzować się nie tylko znajomością kart, rozkładów, ale też doświadczeniem i znajomością życia. Można przeczytać dziesiątki książek i odbyć serię kursów, a wiedza i tak nie zostanie odpowiednio wykorzystana. Jedni potrzebują czasu, inni doświadczenia, jeszcze innych tarot odepchnie od siebie i wystraszy.

Do zdobywania tego typu wiedzy nie można zabierać się na siłę, nie pomoże tu diabeł, anioł czy demon. Pomoże natomiast doświadczenie życiowe, otwarcie do ludzi - wtedy wiedza z tarota, numerologii, run czy astrologii z łatwością i ze zrozumieniem zacznie przepływać przez nasz umysł, by służyć innym ludziom.

Tekst: Sylwester Chordecki