Chłoniaki nieziarnicze - co trzeba o nich wiedzieć?
Chłoniaki są nowotworami komórek układu limfoidalnego (chłonnego). Ze względu na niespecyficzne objawy mogą być łatwo przeoczone i trudne do zdiagnozowania. W Polsce notuje się rocznie kilkanaście przypadków zachorowań na 100 000 mieszkańców.
Chłoniaki nieziarnicze (ChN) są szóstym nowotworem pod względem częstotliwości występowania i śmiertelności, a liczba zachorowań stale rośnie o ok. 3-4% w skali roku. W większości przypadków są to nieprawidłowe rozrosty limfocytów B (86%) i limfocytów T (12%), najrzadziej, bo tylko 2% stanowią chłoniaki . Wśród chłoniaków nieziarniczych występują te o małym stopniu złośliwości tzw. powolne, o dużym stopniu złośliwości - agresywne oraz chłoniaki bardzo agresywne, stwarzające największe zagrożenie. ChN mogą rozwijać się w każdym wieku, również w okresie dzieciństwa, ale najwięcej zachorowań przypada na wiek 20-30 lat oraz 60-70 lat. Dokładne przyczyny rozwoju tej choroby nie są znane, jednak można wymienić przynajmniej kilka czynników zwiększających ryzyko zachorowania:
- niedobory odporności, zwłaszcza u osób zakażonych wirusem HIV i po leczeniu immunosupresyjnym;
- zakażenia wirusowe HTLV-1, EBV, HIV, HHV-8, HCV;
- zakażenia bakteryjne;
- narażenie na benzen, azbest i promieniowanie jonizujące;
- choroby autoimmunologiczne: toczeń trzewny układowy, reumatoidalne zapalenie stawów, choroba Hashimoto.
Objawy tego nowotworu często mylone są z grypą, a chorzy zazwyczaj zgłaszają się do lekarza z powodu powiększonych od długiego czasu węzłów chłonnych. Wyłączywszy chłoniaka Burkitta, węzły chłonne sa powiększone i niebolesne. - Objawy kliniczne mogą różnić się ze względu na lokalizację nowotworu oraz sąsiedztwo z innymi narządami. Do ogólnych symptomów należą: gorączka, narastające osłabienie, utrata masy ciała, poty nocne czy niedokrwistość - mówi ekspert serwisu Ból Przebijający. Dla chłoniaków zlokalizowanych w śródpiersiu towarzyszącymi symptomami są: duszność, kaszel, objawy związane z uciskiem na żyłę główną górną; te zlokalizowane w jamie brzusznej mogą powodować wodobrzusze i obrzęki kończyn dolnych.
Leczenie zależy od stopnia zaawansowania choroby oraz rodzaju nowotworu. Najlepszym sposobem leczenia chłoniaków o małym stopniu agresywności jest immunoterapia, natomiast leczenie chłoniaków bardzo agresywnych wymaga zastosowania złożonego leczenia - chemioterapii wielolekowej, radioterapii i profilaktyki zmian w OUN. Tylko w indywidualnych przypadkach, do leczenia choroby rozsianej lub powikłań po leczeniu, stosuje się metody chirurgiczne.
