Insulinooporność, czyli kiedy tłuszcz odkłada się non stop
Zmęczenie, rozdrażnienie, obniżenie nastroju, nadwaga, bóle głowy, problemy z pamięcią i koncentracją – brzmi znajomo? Przeczytaj fragment książki "Biohacking 2. Przewodnik dla zaawansowanych" wydanej przez Zwierciadło, w którym autor, Karol Wyszomirski, wyjaśnia, czym jest insulinooporność oraz jakie ma ona konsekwencje dla naszego zdrowia.
Jeśli zależy ci na wysokim i stabilnym poziomie energii, szczupłej i wysportowanej sylwetce oraz wysokiej sprawności intelektualnej, to powinieneś zacząć przegląd swojego organizmu od trzustki i sprawdzenia, czy nie masz zaburzonej gospodarki glukozowo-insulinowej. Zmęczenie, rozdrażnienie, obniżenie nastroju, nadwaga, bóle głowy, problemy z pamięcią i koncentracją - to tylko kilka z objawów, które wskazują na ten problem.
Jakie choroby pojawiają się w wyniku zaburzonej gospodarki glukozowo-insulinowej? Insulinooporność, hiperinsulinemia, hipoglikemia reaktywna, cukrzyca, zespół metaboliczny. Zanim wyregulujemy twoją gospodarkę glukozowo-insulinową, musisz zrozumieć, czym jest insulina i w jaki sposób wpływa na organizm oraz co się dzieje, gdy przeciążysz i uszkodzisz mechanizmy jej działania.
Insulina to hormon magazynujący, wytwarzany i wydzielany przez komórki beta trzustki. Jego poziom wzrasta w odpowiedzi na rosnący poziom cukru we krwi spowodowany jedzeniem głównie węglowodanów (cukrów prostych i złożonych). Celem insuliny jest dostarczenie energii z pożywienia zarówno do mięśni, jak i mózgu.
Gdy zjadasz węglowodany (na przykład pieczywo, płatki, owoce), w krwi wzrasta poziom cukru, a trzustka uwalnia insulinę. Robi to po to, żeby obniżyć poziom cukru we krwi do wartości optymalnej, a nadwyżkę cukru dostarcza do komórek, w których ma posłużyć jako źródło energii . Insulina działa wobec cukru jak policjant kierujący ruchem. Otwiera komórkę i dostarcza do niej cukier.
Jeżeli komórki nie potrzebują dodatkowej energii w postaci cukru, to zostaje on zmagazynowany najpierw w wątrobie, a potem w mięśniach w postaci glikogenu. Glikogen służy jako paliwo dla mięśni, które może być zużyte podczas wysiłku. Wątroba i glikogen pełnią funkcję zapasowego kanistra, który przechowuje paliwo w razie sytuacji awaryjnej. Jeśli wątroba i mięśnie są pełne glikogenu, przekształci się on w trójglicerydy, które trafią do komórek tłuszczowych. Oznacza to, że niewykorzystana przez organizm glukoza przekształci się w tkankę tłuszczową, która w razie potrzeby posłuży jako trzeci magazyn źródła energii.
Jeśli z jakichś przyczyn poziom glukozy we krwi stale wzrasta, trzustka jest zmuszona do nieustannej produkcji insuliny. Dzieje się tak, ponieważ nadmiar cukru we krwi jest toksyczny i prowadzi do powstawania stanów zapalnych. Im wyższy poziom cukru we krwi, tym więcej insuliny musi wyprodukować trzustka. Im więcej insuliny produkuje trzustka, tym bardziej komórki stają się na nią oporne. Co w konsekwencji prowadzi do obniżenia wrażliwości komórek na insulinę, czyli insulinooporności - najwcześniejszemu subklinicznemu etapowi cukrzycy typu 2. To trochę tak, jakbyś słuchał muzyki na maksymalnej głośności . Po pewnym czasie przyzwyczajasz się do natężenia głośności i staje się dla ciebie standardem. Muzyka nie gra już głośno, tylko normalnie . Jednak pojawia się problem - nie masz już możliwości jej pogłośnić. (...)
Na kolejnej stronie przeczytasz, co się dzieje z twoim ciałem, kiedy masz insulinooporność >>
* Więcej o książce "Biohacking 2. Przewodnik dla zaawansowanych" przeczytasz TUTAJ.
Gdy masz insulinooporność i zjadasz jakiekolwiek węglowodany, w twojej krwi wzrasta poziom cukru. W odpowiedzi na podniesiony poziom cukru we krwi trzustka uwalnia insulinę, żeby obniżyć poziom cukru i wprowadzić go do komórek. I tu pojawia się pierwszy problem. Komórki nie słyszą insuliny. Insulina puka do drzwi komórki, ale nikt jej nie otwiera. Cukier nie może się do niej dostać i jej zasilić. Rośnie więc we krwi, a insulina nadal próbuje dostarczyć go do produkcji energii, komórki jej nie wpuszczają i cukier nie może się przedostać.
Na skutek działania tego mechanizmu komórka otrzymuje zbyt mało cukru. Domaga się więc większej ilości. Organizm chce to zrekompensować i produkuje jeszcze więcej insuliny, aby wtłoczyć ją do komórki. Jednak ceną za to jest podniesiony poziom insuliny we krwi. Oznacza on, że organizm znajduje się w trybie gromadzenia zapasów, czyli nie spala tkanki tłuszczowej, tylko ją kumuluje.
Drugim problemem jest to, że komórki otrzymują zbyt mało energii, ponieważ nie może się ona do nich dostać. Mózg uznaje zatem, że potrzebuje więcej energii, i każe ci jeść. Ty oczywiście robisz to, co każe ci mózg, czyli jesz. Co prowadzi do tego, że poziom cukru i insuliny wzrasta. A ponieważ wysoki poziom insuliny wspiera gromadzenie tłuszczu, stajesz się coraz grubszy, pozostając głodny.
Wysoki poziom insuliny nie pozwala twojemu ciału dostać się do zapasów energii, które mogłoby wykorzystać. Pomimo że kumulujesz mnóstwo energii w postaci tłuszczu, twoje mięśnie i mózg nie mają do niej łatwego dostępu. Jeśli twoje ciało znalazło się w takiej sytuacji, insulina może krążyć w krwiobiegu nawet ponad 20 godzin w ciągu doby, co oznacza, że przez 20 godzin w ciągu dnia twoje ciało znajduje się w trybie gromadzenia zapasów i nie spala tłuszczu.
Doktor Bruce Fife, mówca, dietetyk i autor ponad 20 książek, w swojej książce Terapia ketonowa pisze: "Jeśli masz insulinooporność, to poziom cukru i insuliny w twojej krwi jest stale podniesiony przez 24 godziny na dobę. Dlatego twój organizm znajduje się w stanie metabolicznym, podczas którego non stop odkłada tłuszcz, nawet kiedy nic nie jesz, a także kiedy śpisz".
* Więcej o książce "Biohacking 2. Przewodnik dla zaawansowanych" przeczytasz TUTAJ.
Fragment pochodzi z książki Karola Wyszomirskiego,"Biohacking 2. Przewodnik dla zaawansowanych", która ukazała się nakładem wydawnictwa Zwierciadło.
***
Zobacz również:
