Choroby kotów: Objawy i leczenie

Koci katar to choroba wirusowa, którą kot może zarazić się od innego chorego zwierzęcia (a także przez kontakt z jego miską czy kuwetą). Wirus atakuje górne drogi oddechowe i może nawet doprowadzić do śmierci pupila. Najbardziej narażone są młode kocięta do 12. tygodnia życia. Choroba objawia się kichaniem oraz ropną wydzieliną z nosa i oczu, a także apatią, sennością, ślinieniem się i podwyższoną temperaturą ciała. W wyniku powikłań może dojść do zakażenia bakteryjnego i zapalenia płuc. Konieczna jest wizyta u weterynarza i leczenie antybiotykami.

Panleukopenia

Schorzenie nazywane jest też kocim tyfusem lub nosówką kotów – wywołuje je trudny do zwalczenia parwowirus. Do zakażenia dochodzi na skutek kontaktu z odchodami, śliną czy wymiocinami chorych zwierząt. Na panleukopenię najbardziej narażone są młode koty do 4. miesiąca życia. Charakterystyczne objawy to apatia, brak apetytu, nastroszona i matowa sierść. Stan szybko się pogarsza i dochodzi do wymiotów oraz biegunek. Śmiertelność wynosi nawet 75%, a leczenie jest objawowe – przede wszystkim opiera się na podawaniu kroplówek, leków przeciwwymiotnych i witamin.

FIV nazywany jest kocim AIDS – wirus powoduje trwałe upośledzenie układu odpornościowego u kota. Zarazić można się przez kontakt z wydzielinami (krew, ślina, mleko, mocz, nasienie) innego zwierzęcia, a szczególnie narażone są koty dzikie oraz wychodzące. Pierwsze objawy przypominają osłabienie spowodowane zwykłą infekcją, po pewnym czasie można jednak zaobserwować nawracające problemy zdrowotne – krwawienie dziąseł, zakażenie skóry, infekcje układu oddechowego i pokarmowego, niewydolność nerek, wątroby lub serca. Wirus FIV bardzo łatwo jest wykryć podczas badania krwi. Leczenie jest objawowe i polega na wzmacnianiu odporności kota oraz leczeniu infekcji spowodowanych upośledzeniem układu immunologicznego. Wirus jest niegroźny dla ludzi i psów.

Choroba kociego pazura

To choroba wywoływana przez bakterie, jej nosicielami jest aż 50% kotów. U czworonogów schorzenie nie daje żadnych objawów, jednak mogą się nim zarazić ludzie. Do zakażenia dochodzi najczęściej na skutek zadrapania lub ugryzienia. W miejscu uszkodzenia skóry powstaje niewielkie zgrubienie, któremu mogą towarzyszyć objawy grypopodobne. W większości przypadków zakażenie mija samoistnie, na powikłania (zropienie węzła chłonnego, zapalenie szpiku) narażone są osoby z upośledzonym układem odpornościowym. Jedynym sposobem zapobiegania chorobie jest stosowanie środków przeciwko pchłom, ponieważ to one roznoszą bakterie.

Toksoplazmoza

Koty są także nosicielami pasożytów wywołujących toksoplazmozę. U osób z prawidłowo funkcjonującym układem odpornościowym zakażenie przebiega bezobjawowo. Choroba jest jednak niebezpieczna u kobiet w ciąży – prowadzi do ciężkiego upośledzenia dziecka (zaburzenia neurologiczne, upośledzenie umysłowe, padaczka, porażenie dziecięce). Zarazić można się poprzez kontakt z kocimi odchodami, ale też spożywanie niedogotowanej wieprzowiny i wołowiny lub niemytych warzyw i owoców.