Mariella Burani to kreatorka dynamicznej, triumfującej kobiecości, operująca prostotą miękkiej, śmiało kreślonej linii. Jej kreacje wyrażają uczucia, podkreślają indywidualność, wydobywają osobowość kobiety.
Burani rozpoczęła jako stylistka w firmie założonej w 1960 roku przez męża. Była to wówczas niewielka spółka "Selene". Po latach stanęła na czele naprawdę wielkiego, znakomitego biura projektowego, będącego nadal rodzinną firmą, noszącego już wtedy jej imię. Jej kolekcje, prezentowane w ramach przeglądów haute couture w Mediolanie, zaczęły ściągać do Teatro Nuovo tłumy wielbicielek i wielbicieli jej stylu.
Jest Włoszką i wszystko co włoskie jest jej niezwykle drogie. Wrodzone poczucie estetyki, wrażliwość na kolor, spontaniczność gestu, intuicyjne wyczucie piękna - te cechy i ich funkcje przypisane obyczajem, stanowią podstawowe kryteria, którymi zawsze kierowała się jako projektantka. Jej propozycje wskazują jak łączyć czynne, aktywne życie, prawo do swobody ruchu i gestu z pięknem, właściwym tylko kobietom. Jak, nie rezygnując z kobiecości, być pełnoprawnym, swobodnym człowiekiem.
Jej modelki - wyraziste twarze, rysy dalekie od ideału klasycznej urody, raczej nieregularne. Raz przykuwa uwagę zmysłowa linia pełnych warg, kiedy indziej ciężkie spojrzenie wielkich, lekko podreślonych makijażem oczu. Wybrała takie modelki, bo taki był jej ideał kobiety - "nie musi być piękna w potocznym znaczeniu tego słowa, będzie piękna jeśli będzie sobą. Bo wtedy uda jej się wydobyć to, co w niej najlepsze".
W jej kolekcjach surowo zakazane są szpilki. Dopełnienie jej strojów stanowią wygodne, najczęściej płaskie, czasem z pozoru przesadnie ciężkie pantofle. Są zabawnym uzupełnieniem bardzo miękkich, niedrapowanych, naturalnie spowijających sylwetkę sukien, kostiumów, płaszczy. I mimo to, trudno styl Marielli nazwać sportowym. Bowiem jest on, mimo ucieczki od wszystkiego, co obiegowo traktuje się jako "damskie", niebywale kobiecy. Elegancki, subtelny, wyrafinowany.
Zakochana w stylistyce lat czterdziestych, stamtąd czerpie swoje inspiracje. Oglądając jej kolekcje ma się czasem wrażenie nostalgicznego powrotu do filmów, obrazów tamtych lat. Charakterystyczna, poszerzona w ramionach, o podkreślonej talii sylwetka, odmienia się tylko niezauważalnie, retuszującą kreską tak, by nie odbiegała od obowiązującej w latach siedemdziesiątych, osiemdziesiątych czy dziewięćdziesiątych linii.
