Dubaj. Miasto innych ludzi, Anna Dudzińska
Miasto, w którym wszystko jest możliwe. Autorka, dziennikarka wrażliwa na słowo, ze zrozumieniem i czułością pisze o potędze wyrosłej na pustyni, opowiada o spotkaniach z ludźmi, którzy tworzą klimat tego miejsca Współczesna wieża Babel - tu mieszają się rasy, języki, kultury, religie i systemy wartości.
"A może słusznie młodzi Emiratczycy mówią o dumie ze swojego kraju, o tym, że życie w Dubaju jest jak jazda na rollercoasterze? Mało jest miejsc na świecie, w których z taką bezczelnością można patrzeć w przyszłość. Ich miasto jest zmianą samą w sobie. Tak jak piasek, który przesypuje się z wydmy na wydmę i tylko to przesypywanie jest tu trwałe. "
Zjednoczone Emiraty Arabskie skazane są na dwie narracje. Pierwsza to opis kraju, który rozkwitł na ropie naftowej. Petrodolary w ciągu pięćdziesięciu lat pomogły stworzyć na pustyni ogrody, sztuczne wyspy, ośmiopasmowe autostrady, a nawet muzeum, które nawiązuje do paryskiego Luwru. Kraj najwyższych budynków i najdroższych samochodów odwiedzają tysiące ludzi - turyści po Bangkoku, Londynie i Paryżu wybierają właśnie Dubaj.
Druga narracja sprowadza Dubaj i Emiraty do miejsca, gdzie wykorzystuje się niewolniczą pracę robotników z Azji i Afryki, gdzie za fasadami pałaców kobiety przetrzymywane są wbrew swojej woli, a bogaci Arabowie przesiadają się z jachtów do złoconych bentleyów. Obie narracje są równie uprawnione i jednocześnie nieprawdziwe. Anna Dudzińska podąża trzecią drogą - wytyczoną przez niespieszny rytm kroków wielbłąda, który zaledwie pół wieku temu przewoził Beduinów z Abu Zabi do Dubaju. Ze zrozumieniem i z czułością przygląda się ludziom, którzy wybudowali tę wyrastającą na pustyni wieżę Babel. Są wśród nich imigranci zarobkowi i bogaci ekspaci. To tutaj mieszają się języki, kultury, religie i systemy wartości. Emiraty to być może jedno z nielicznych miejsc na świecie, gdzie takie współistnienie jest możliwe. Wszystko dzięki pieniądzom i na ściśle określonych zasadach.
"Ta książka jest jak baśń z tysiąca i jednej nocy. O dobrym, choć surowym władcy, który otworzył swój skarbiec przed poddanymi. O wieżowcach, które wyrosły w krótkim czasie w miejscu palmowych chatek. O tysiącach ekspatów z całego świata, którzy pomagają szejkowi umacniać jego kraj, ale gdy są już mu niepotrzebni, muszą wyjechać. O przyjaźni z wielbłądami, którym przed zaśnięciem szepcze się do ucha sekrety. Tyle że to nie bajka, ale świetny reportaż, który pokazuje także ciemne strony Zjednoczonych Emiratów Arabskich - cenzurę, kapryśność panujących, nierówności społeczne, system współczesnego niewolnictwa. To lektura obowiązkowa nie tylko dla ludzi podróżujących do Dubaju, którzy zwykle oglądają miasto jedynie z okien swoich hoteli, ale dla każdego człowieka ciekawego świata".
Magdalena Grzebałkowska
"Dubaj jest światem na sterydach, miejscem, gdzie pojęcia się wykoślawiają i fruną, dokąd chcą. Co innego znaczy tam "naród", co innego "pieniądz", wszystko co innego znaczy. Dudzińska opowiada o dubaizacji Dubaju, o państwie, które wydarzyło się na przestrzeni jednej biografii, państwie, które błyskawicznie zjechało od średniowiecza do przyszłości, omijając teraźniejszość. Opowiada o kraju, który stał się jednym z największych eksperymentów w historii. A Dudzińska wyżyła sobie to miejsce, mieszkała tam trochę i swoje wie. Ja w każdym razie jej ufam. Któż inny zauważyłby, że szklane domy młodego Baryki są tam, na środku pustyni?"
Zbigniew Rokita
"Ta książka jest jak najwyższej próby reportaż radiowy. I nie ma w tym przypadku, bo przecież Anna Dudzińska to jedna z najwybitniejszych w historii polskiej radiofonii reportażystek i dokumentalistek (laureatka radiowego Oscara, czyli Prix Italia). W "Dubaju" udowadnia, że słowa mogą być jak dźwięki, a człowiek prawdziwie ciekawy świata dotrze wszędzie tam, gdzie rozgrywają się sprawy najistotniejsze. Oto miasto innych ludzi od podszewki, oto historie zachwycające i mocno trudne, uwierające. Oto prawda o tym, jaką cenę płaci się za postęp, blichtr i niepohamowany pęd ku bogactwu".
Michał Nogaś
Anna Dudzińska - dziennikarka Radia 357. Przez wiele lat była związana z Polskim Radiem Katowice. To z Katowic wyjechała do Dubaju, skąd nadsyłała radiowe historie z Bliskiego Wschodu. Ten pobyt zmienił i ją, i jej opowieści. Na stałe współpracuje z podcastem "Raport o stanie świata". Reportaże jej autorstwa uhonorowane zostały między innymi: Prix Italia (wraz z Anną Sekudewicz), Nagrodą Stypendialną im. Jacka Stwory, otrzymały tytuł Reportażu Roku, Srebrnego Melchiora, Nagrodę PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego, Grand Press i Silesia Press. Zdobyła też pierwszą nagrodę w Konkursie Podcast Roku.
W radiowych opowieściach portretuje rodzinny Śląsk i architekturę. Oczami radiowca spogląda na budynki wielkich metropolii, miast i miasteczek. Podsłuchuje, jakie opowieści skrywają ich architekci i mieszkańcy.
