Dzieci czasu. Z kalendarza dziejów ludzkości, Eduardo Galeano
Nietypowe kalendarium składające się z 366 krótkich rozdziałów, które można czytać na raz i do których potem powraca się wielokrotnie.
Wiedzieli Państwo, że?...
...że najsłynniejszej scena z katolickiego katechizmu - Adama i Ewy gryzących jabłko - wcale nie ma w Biblii?
...że grecki uczony Erastotenes zmierzył długość równika i pomylił się tylko o dziewięćdziesiąt kilometrów?
...że do 1990 roku homoseksualizm widniał na liście chorób psychicznych Światowej Organizacji Zdrowia?
...że na pogrzeb Karola Marksa przyszło tylko jedenaście osób, licząc grabarza?
...że do 2008 roku Nelson Mandela widniał na liście terrorystów zagrażających bezpieczeństwu Stanów Zjednoczonych?
...że na Haiti, według starej tradycji, kondukt pogrzebowy kluczy opłotkami, żeby zmylić zmarłego, aby ten nie odnalazł powrotnej drogi do domu?
...że co dwa tygodnie umiera jakiś język?
Książka Eduardo Galeano składa się z 366 krótkich rozdziałów. Każdy z nich zawiera pouczającą historię, która została zainspirowana datą w roku kalendarzowym. Galeano przywołuje mało znanych bohaterów, przypomina fakty oraz anegdoty, potępiając niszczenie intelektualnych, językowych i emocjonalnych skarbów, o których wszyscy zapomnieliśmy. Jednocześnie rzuca czytelnikom wyzwanie do zastanowienia się nad kondycją ludzką i naszymi własnymi wyborami.
"Dzieci czasu" można przeczytać na raz, można również wielokrotnie powracać do wybranych fragmentów. Dla polskiego czytelnika jest to też kopalnia wiedzy związanej z mało znanymi postaciami historii i kultury.
Eduardo Galeano (1940-2015) - urugwajski pisarz, dziennikarz i reportażysta. Urodził się w Montevideo, od 1973 przebywał na emigracji w Argentynie i Hiszpanii. Do Urugwaju powrócił w 1985 roku. Jest autorem wielu książek, przetłumaczonych na liczne języki. W Polsce ukazały się m.in. "Otwarte żyły Ameryki Łacińskiej" (1983), "Dnie i noce miłości i wojny" (1987), "Blaski i cienie futbolu" (2012). "Dzieci czasu" to jego ostatnia książka.
