Pod gołym niebem. Żyj w rytmie natury, Markus Torgeby

- Praktyczne porady, jak żyć bliżej natury - nawet w środku miejskiej dżungli!

- Inspirująca historia o uzdrawiającej mocy prostego życia

- Odpowiedź na powracający trend rzemiosła i pracy własnymi rękami

- Szwedzki ekspert od dzikiej przyrody i bestsellerowy autor, który ponad cztery lata spędził jako pustelnik

Natura czeka na ciebie za progiem - musisz tylko otworzyć drzwi!

Wierzę w spanie pod gołym niebem, w otoczeniu gałęzi, w ciemności i chłodzie. Lubię leżeć na plecach, patrzeć w gwiazdy i obserwować własny oddech snujący się przed oczami jak gęsta mgła. Gdy otacza nas nieskończoność, dzieje się w nas coś niezwykłego
- Markus Torgeby

Każdy powód, aby wyjść z domu i zawalczyć o siebie wart jest zachodu, potrzebna jest tylko dobra inspiracja. Przeczytałem i idę. Bo Świat jest piękny tam, gdzie mniej jest chaosu, czyli Pod gołym niebem.
- Rafał Fronia, autor książek "Anatomia góry" i "Rozmowa z górą"

Pod gołym niebem to jego wyjątkowa opowieść o budowaniu więzi z otaczającym nas światem, powrocie do korzeni i uzdrawiającej mocy rzemiosła. To także przewodnik po życiu w rytmie natury niezależnie od miejsca zamieszkania - nawet w samym sercu miejskiej dżungli.

- Jak spędzić noc pod gwiazdami w środku miasta?

- Dlaczego warto częściej spać przy otwartym oknie i chodzić bez butów?

- Gdzie i jak najlepiej rozpalić ognisko?

- Czym żywić się w lesie i jak szukać jadalnych roślin?

Ta książka jest bezkresnym źródłem porad i codziennej inspiracji zarówno dla doświadczonych miłośników dzikiej natury, jak i początkujących poszukiwaczy przygód - z pierwszej ręki, bo od kogoś, kto poznał las od ściółki aż po korony drzew.

Cytaty z książki:

"Wierzę w spanie pod gołym niebem, w otoczeniu gałęzi, w ciemności i chłodzie. Lubię leżeć na plecach, patrzeć w gwiazdy i obserwować własny oddech snujący się przed oczami jak gęsta mgła. Gdy otacza nas nieskończoność, dzieje się w nas coś niezwykłego. Zyskujemy perspektywę".

"Nie uciekłem od cywilizacji w ramach jakiegoś eksperymentu. To był mój sposób na przetrwanie".

"Kiedy odkryłem bieganie, poczułem się tak, jakbym wrócił do domu. W bieganiu wszystko dało się zmierzyć: czas, odcinek, miejsce. Gdy biegłem, wszystko było proste. Nie towarzyszyły mi wielkie myśli o Bogu ani o piekle, nie analizowałem, jak wątłe zrobiło się ciało mamy i jak długo jej serce da jeszcze radę bić. W bieganiu chodziło wyłącznie o mnie".

"Dziś wszędzie towarzyszą nam różnego rodzaju odgłosy i jesteśmy do nich tak przyzwyczajeni, że traktujemy je jak coś naturalnego - warkot silników na ulicy, szum wentylatorów, brzęczenie świetlówek... Jaki wpływ na nas, ludzi, ma całkowita nieobecność ciszy? A kiedy niespodziewanie zapada, odbieramy ją jako coś przerażającego".

"Żyjemy dziś w przekonaniu, że powinniśmy się pozbyć wszystkiego, co nam przeszkadza. Jeżeli odczuwamy, że coś jest dla nas ciężkie, uznajemy, że to z tym czymś jest coś nie tak.

Karmimy się ogromną ilością wrażeń. Jesteśmy pod stałą presją i pędzimy przed siebie, żeby nadążyć. Dopóki coś nas napędza i nie brakuje nam jedzenia, przemy do przodu, ale jednocześnie dziwimy się, dlaczego życie nie działa tak, jak byśmy sobie życzyli. Dlaczego nie jesteśmy szczęśliwi? Sądzę, że dzieje się tak dlatego, że szukamy szczęścia, podczas gdy powinniśmy poszukiwać sensu".

"Kiedy coś zgubisz, musisz szukać tego w miejscu, w którym to straciłeś. Nawet, jeśli jest tam ciemno. Nie pomoże szukanie w pełnym świetle dwieście metrów dalej.

Większość z nas woli przykleić plaster na ranę i ruszyć w dalszą drogę. Albo zrzucić to, co niechciane, na kogoś innego. Tyle że nikt inny nie pomoże nam stać się kimś, kim chcemy być".

"Nauczmy się cieszyć tym, co mamy. Odkryjmy to, co jest tuż za progiem naszych domów. Żyjemy tu, gdzie żyjemy, z jakiegoś powodu. Stwórzmy więź z naturą w naszym najbliższym otoczeniu. I zainwestujmy w tę więź trochę czasu. Użyjmy naszych ciał, żeby ją poczuć.
Bo więcej nie zawsze oznacza lepiej".

Tłumaczenie: Ewa Wojciechowska

Wydawnictwo: Znak Literanova