Mamo, tato chcę mieć psa!

Dzieci są wielkimi entuzjastami psów. Po części dlatego, że kojarzą się im z przyjemnymi, puszystymi maskotkami, które uwielbiają tulić. Wiele bajek opowiada też o miłych psiakach. Ponadto psy są bardzo kontaktowe i łatwo zdobywają dziecięce serce. Radośnie merdający ogonem, żywiołowy zwierzak jest świetnym kompanem do zabawy. Prawie każdy maluch marzy o kudłatym przyjacielu. Nim jednak zwierzę znajdzie się w domu, musicie się do tego wszyscy odpowiednio przygotować.

Decyzja nie może być podjęta tylko ze względu na dziecko. Rodzice mają decydujący głos. To wy będziecie odpowiedzialni za opiekę nad zwierzakiem, a posiadanie psa wiąże się z pewnymi konsekwencjami.

• Podkreśl, że zwierzę to obowiązek. Smyk marząc o psie, myśli o zabawie i przyjemnościach. Dlatego nim kupicie psa, rozmawiaj z pociechą o obowiązkach. Dziecko musi mieć świadomość, że pies to żywe stworzenie, które ma swoje potrzeby. Musi jeść, spać, wychodzić na spacery, wymaga pielęgnacji, wizyt u weterynarza.
  
• Zastanów się, jakiego psa wybrać. Pomyśl, czy w domu macie miejsce na dużego, czy raczej małego pieska. Pies potrzebuje własnego posłania, miejsca do jedzenia i zabawy. Musi swobodnie poruszać się po domu. Pomyślcie, czy chcecie kundelka czy rasowego psa. Kundle są zwykle przyjazne, rasowe psy mają różne temperamenty. Pies dla dziecka powinien mieć łagodne, spokojne usposobienie, zrównoważony charakter, cierpliwość, dawać maluchowi poczucie bezpieczeństwa. Musicie też być przygotowani na pewne "straty", jeśli dobrze nie zabezpieczycie mieszkania. Szczeniak może pogryźć kable lub buty.

Dużym dylematem jest przygarnięcie psa, gdy smyk ma alergię. Decyzję należy skonsultować z alergologiem leczącym dziecko. Gdy maluch ma wyraźne objawy po kontakcie z psem, a testy potwierdzają uczulenie na sierść, lepiej nie ryzykować.

• Kiedy można kupić psa? Gdy pociecha jest uczulona na jedzenie czy pyłki lub w małym stopniu na sierść, posiadanie psa nie jest wykluczone. Możecie wybrać rasę mającą sierść bez podszerstka (krótkiej, gęstej warstwy futra). Np. pudel, york czy maltańczyk nie mają typowej psiej sierści, tylko włosy podobne do ludzkich. Dlatego ich sierść nie uczuli dziecka.
  
• Zróbcie próbę. Zanim kupicie psa, poddajcie wcześniej małego alergika próbie. Warto, by dziecko codziennie spędzało czas u znajomych czy sąsiadów, którzy mają psa. Po powrocie od nich obserwujcie, czy nie pojawiły się niepokojące objawy. A kiedy już kupicie psa, starajcie się ograniczać alergeny. Kąpcie, szczotkujcie i strzyżcie pupila regularnie. Nie pozwalajcie mu spać w pokoju dziecka, często myjcie podłogi na mokro. Wyrzućcie wykładziny, dywany, w których osadza się sierść zwierzęcia, używajcie odkurzacza ze specjalnym filtrem HEPA. A po każdym głaskaniu, przytulaniu psa niech dziecko zawsze dokładnie umyje ręce.
  

Za kontakt dziecka z psem odpowiadają rodzice. Kilkulatek powinien mieć już własne obowiązki dotyczące psa. Ale nim się na nie umówicie, smyk musi zobaczyć, jak dorośli opiekują się pupilem, dbają o jego potrzeby.

• Naucz dziecko właściwego postępowania Od samego początku tłumacz, jakich zachowań pies nie lubi i że trzeba to uszanować. Naucz, że psa nie można drażnić, ciągnąć za ogon, uszy, sierść, przeszkadzać mu w jedzeniu, spaniu itp. Są momenty, że pies też potrzebuje samotności i spokoju. Pokaż dziecku, jakie pieszczoty są przez psa akceptowane i sprawiają mu przyjemność, a jakie nie. Pies nie lubi przytulania i całowania w pysk, trzymania na siłę w uścisku. Za to uwielbia, gdy głaszcze się go po głowie, grzbiecie, drapie za uszami. Nie zostawiaj dziecka sam na sam z pupilem, zwłaszcza na początku. Pociecha może mieć różne pomysły, a pies często reaguje instynktownie, np. ze strachu może ugryźć.

Z dnia na dzień między psem a dzieckiem będzie nawiązywać się więź. Pies może stać się jego najlepszym przyjacielem, ale to nie jedyna zaleta.

• Pomoże odreagować stres i napięcie. Pies staje się towarzyszem żywiołowych zabaw, na które rodzicom brakuje
  energii, powiernikiem, któremu na ucho można powierzyć największą tajemnicę i wypłakać smutki. Kontakt z psem obniża ciśnienie krwi i uspokaja, stąd coraz większa popularność dogoterapii, np. w leczeniu nadpobudliwości.
  
• Dziecko się uczy. Opieka nad czworonogiem to lekcja odpowiedzialności, samodzielności i systematyczności oraz empatii. Dziecko uczy się odgadywać potrzeby czworonoga, przewidywać jego zachowania, emocje i na nie odpowiadać. Dzięki psu staje się wrażliwsze na cudzą krzywdę. Uczy się też panowania nad sobą, kontrolowania swego zachowania, np.: "Nie będę trzaskał drzwiami, bo mój pies się wystraszy".