Nie podrywałem

Jedynak, oczko w głowie rodziców, jako dziecko nie sprawiał większych kłopotów pod warunkiem, że był ciągle w ruchu. "Rozpierała mnie energia. Chodziłem na wszystkie możliwe zajęcia pozalekcyjne, nie mogłem wysiedzieć w domu". Grał w piłkę nożną, koszykówkę, biegał na zajęcia karate.

"Zostałem nawet ministrantem tylko dlatego, że ksiądz prowadził drużynę piłki nożnej i organizował fajne wyjazdy sportowe" - śmieje się Rafał. Był też bardzo dobrym karateką. Ale stracił zapał, gdy zmienił się trener. Być może właśnie dzięki temu jest dzisiaj tancerzem.

Miał 10 lat, gdy zaczął chodzić na zajęcia z tańca nowoczesnego w Domu Kultury OKO na warszawskiej Ochocie. Rok później, zastępując chorego kolegę, wybrał się na trening tańca towarzyskiego. Na koniec zajęć trener nieoczekiwanie poprosił Rafała, by na następne zajęcia przyszedł z mamą.

Przyszli i usłyszeli, że Rafał powinien poważnie zająć się tańcem, bo ma talent i szkoda byłoby go zmarnować. Oznaczało to jednak konieczność zrezygnowania z innych zajęć. "Rozmawialiśmy z mamą o tym, który ze sportów jest mi najbliższy. Jej najbardziej podobał się taniec, ale decyzja należała do mnie" - wspomina tancerz.

Pierwsze zwycięstwo utwierdziło go w przekonaniu, że podjął dobrą decyzję. "To był międzyszkolny turniej tańca towarzyskiego. Startowały w nim dwie pary. Z moją partnerką zajęliśmy pierwsze miejsce. Wygrałem wtedy batonik" - śmieje się Rafał. Żartuje, że w treningach pociągała go m.in. możliwość spędzania czasu z pięknymi dziewczynami.

"Musiałem nauczyć się prosić je do tańca i być szarmancki" - opowiada. Wśród koleżanek wzbudzał spore zainteresowanie. "To dziewczyny zawsze mnie podrywały" - dodaje. Nieco inaczej pasje Maseraka traktowali koledzy z prywatnego liceum sportowego. Uważali, że taniec jest sportem... niemęskim. Zaakceptowali wybór Rafała, gdy ten zaczął zdobywać kolejne trofea, m.in. trzykrotne wicemistrzostwo Polski w tańcach latynoamerykańskich i standardowych, nagrody na turniejach we Włoszech, Francji, Austrii, Rosji...

"Jako dziesięciolatek wybrałem swoją drogę. Teraz, po 16 latach, wiem, że była to najlepsza decyzja w moim życiu" - mówi tancerz w rozmowie z SHOW. "Udział w "Tańcu z gwiazdami" otworzył przede mną kolejne drzwi. Spotkałem wielu wspaniałych ludzi, nawiązałem wyjątkowe przyjaźnie" - powiada.

Zaczynając swoją przygodę z tańcem, nawet nie marzył, że będzie miał szanse wystąpić na deskach Opery Narodowej. A dziś Rafała można oklaskiwać w spektaklu "Traviata".

Joanna Łazarz

Czytaj więcej w najnowszym numerze magazynu o gwiazdach "SHOW", w sprzedaży od 21 czerwca.