Imiennik: Benigna

Pochodzenia łacińskiego, od słowa benignus (uprzejmy, życzliwy). W Polsce używane od XIV wieku w formach Benigna, Bogna. INNE FORMY: Bogna. OBCE FORMY: Benigna (ogólnie przyj. forma), Benigne, Béligne (fr.), Venigna (gr.), Benyna (litew.), Begina, Kegyes (węg.). Forma męska: Benignus.
PATRONKA:
Św. Benigna (XIII w.), cysterka w klasztorze trzebnickim na Dolnym Śląsku. Zginęła w czasie najazdu tatarskiego w 1241 lub 1259 roku. (Wspomnienie 20 czerwca).