Imiennik: Konstantyn

Odmiana imienia -> Konstancjusz. Pochodzenia łacińskiego, od słowa constans (stały, silny, niezmienny). Oznacza: ten, który wyróżnia się stałością przekonań lub niezmiennością w uczuciach. W Polsce imię to notowane jest od XIII wieku, lecz rzadko nadawane, częściej na terenach wschodnich, pod wpływem prawosławia. ZDROBNIENIA: Konstantynek, Tynek, Tinek. INNE FORMY: Konstans, Konstanty. OBCE FORMY: Constantinus (łac.), Constantin, Constantine (ang.), Konstantin, Constantin (niem.), Constantin (fr.), Constantino (hiszp., wł.), Konstantin (ros.), Konstantýn (czes.), Konštantin (słowac.), Konstantin, Kostadin, Kosta (połud.-słow.). Forma żeńska: Konstancja, Konstantyna.
NAZWISKA:
Konstantin, Konstantino, Konstantinow, Konstantyniuk, Kontatynow, Konstantynowicz, Konstantynowski.
PATRON:
Św. Konstantyn, król Szkocji. Został zamordowany przez piratów około 598 roku. (Wspomnienie 11 marca).
ZNANE POSTACIE:
Konstantyn Wielki, cesarz rzymski, zbudował nową stolicę, Konstantynopol (ok. 282–22 V 337). Constantin Guys, ilustrator fr. (3 XII 1805–13 III 1892). Konstantin Stanisławski, ros. reż. i teoretyk teatralny (17 I 1863–7 VIII 1938). Constantin Brancusi, fr. rzeźbiarz pochodz. rum. (21 II 1876–16 III 1957).
W POEZJI:
Był też Konstantyn Wielki. — Sny to czyli mary?Patrzy, stanął jak wryty, dziwi się, mnich szary.„O losy, o srogości, o nieba! — zawoła,Toż Konstantyn, bohater, podpora Kościoła?Na tożeś dawnych bogów wyrugował z ziemi,Ażebyś teraz w piekle jęczał razem z niemi?”Adam Mickiewicz, „Dziewica z Orleanu”