Imiennik: Kunegunda

Pochodzenia starogermańskiego, od słów kuni (ród, plemię) i gund (walka). Oznacza: bojowniczka rodu. Może również wyrażać życzenie, by dziecko noszące to imię stało w obronie praw i interesów swego rodu. ZDROBNIENIA: Kinia, Kunda, Gunda. INNE FORMY: Kinga, Konda, Kunekunda, Gonda, Gunda. OBCE FORMY: Cunegundis (łac.), Cunegond, Cunegund (ang.), Kunigund, Kunigunde, Kunigundis, Kynga (niem.), Cunégonde (fr.), Cunegunda (hiszp., wł.), Kunigunda (ros.), Kunhuta (czes.), Kunhuta, Kunigunda, Kinga (słowac.), Kunegudna, Kunigunda (połud.-słow.).
NAZWISKA:
Kunicki, Kunikowski.
PATRONKA:
Święta Kunegunda, cesarzowa niemiecka, żona Henryka II, który również został świętym. Na obrazach i rzeźbach przedstawiana obok męża, ale ubrana w strój zakonny, z miniaturą kościoła w ręku. (Wspomnienie 3 marca).
ZNANE POSTACIE:
Imię Kunegunda nosiły córki Władysława Łokietka i Kazimierza Wielkiego.
BOHATEROWIE SZTUKI:
Kunegunda z powieści Kandyd czyli optymizm Voltaire’a (1759).
PRZYSLOWIA:
Na świętą Kondę wyrzuć już bondę (futro, palto).Ani święta Knegunda tyle nie wycierpiała.(związane ze świętem 3 marca)