Imiennik: Miron

Pochodzenia starosłowiańskiego, oznacza: spokojny, pokojowy. Przypuszcza się także, że może wywodzić się z greckiego słowa myron (wonny olejek, balsam), oznaczałoby wówczas: ładnie pachnący. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa imię to oznaczało odor sanctitatis, promieniujący z człowieka urok osobowości i zacności. ZDROBNIENIA: Mironek, Miruś. Forma żeńska: Mirona.
NAZWISKA:
Mieroński, Mieruński, Miron, Mironas, Mironik, Mironowicz, Miroński, Miruński.
PATRON:
Św. Miron, kapłan grecki (ok. 210–250). Za panowania Dioklecjana skazany na śmierć i ścięty. (Wspomnienie 13, 17 i 21 sierpnia).
ZNANE POSTACIE:
Miron, jeden z najsławniejszych rzeźbiarzy starożytnej Grecji, twórca „Dyskobola”. Miron, właśc. Aleksander Michaux, pol. poeta i dziennikarz (28 XI 1839–22 IV 1895). Miron Białoszewski, pol. pisarz, dramaturg (30 VI 1922–17 VI 1983).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Miron (Mirek) z tomu prozy M. Białoszewskiego Pamiętnik z powstania warszawskiego (1970).