Albicja jedwabista: Sadzenie, uprawa i pielęgnacja
Albicja jedwabista to jedno z najbardziej zachwycających drzew na świecie. Może się poszczycić drobnymi, pierzastymi i intensywnie zielonymi listkami, dzięki którym przypomina mimozę. Jednak jej największym atutem są oryginalne kwiatostany, które pojawiają się na końcach pędów i cieszą oko przez całe lato. Nie dość, że wyglądają jak kolorowe pompony z jedwabnych nitek, to jeszcze świecą w nocy. Jakby tego było mało, albicja pięknie i intensywnie pachnie, a okresowo jest w stanie wytrzymać 25-stopniowe mrozy. Sprawdź, jak uprawiać albicję jedwabistą i jak najdłużej cieszyć się kwitnącym "chińskim drzewkiem szczęścia".
Jak wygląda albicja jedwabista?
Albicja jedwabista to drzewo pochodzące ze wschodniej Azji. W naturalnych warunkach osiąga nawet 12 metrów wysokości, w Polsce dorasta maksymalnie do 4 metrów. Ma kształt parasola – cienki pień i rozłożystą koronę. Liście wyglądają jak zwiewne wachlarze – są drobne i zielono-srebrzyste. Przypominają mimozę, bo albicja należy do tej samej rodziny (stąd alternatywna nazwa "perska mimoza"). Zwijają się nocą lub pod wpływem deszczu, przez co sprawiają wrażenie, jakby układały się do snu.
Najbardziej zachwycające w albicji są jednak kwiaty. Składają się z cienkich jedwabistych nitek (pręcików) i mają okrągły kształt – przypominają pompony. W zależności od odmiany mogą mieć biały, różowy lub czerwony kolor. Pojawiają się od początku do końca lata, a po zmroku wydzielają intensywny słodki zapach, a także lekko fosforyzują, co na całym drzewie wygląda fascynująco.
W kulturach Wschodu kwiaty albicji stosowano jako naturalny środek na depresję, bezsenność i uspokojenie.
Kiedy sadzić albicję?
W polskich warunkach najlepiej sprawdza się Albizia julibrissin f. rosea – odmiana ta pochodzi z północnych Chin i okresowo jest w stanie przetrzymać nawet 25-stopniowy mróz. Osiąga jednak nieco mniejsze rozmiary (maksymalna wysokość ok. 2,5 metra). Młode sadzonki można początkowo uprawiać w donicy (zimą przechowywać w pomieszczeniach), ale poradzą sobie także w gruncie (jesienią należy je dokładnie okopczykować). Z sadzeniem roślin najlepiej poczekać, aż miną ostatnie przymrozki. Albicja preferuje miejsca nasłonecznione (ew. niewielki półcień) i osłonięte od wiatru. Najlepiej rośnie w glebie o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym, ważne jest, by była przepuszczalna (w trakcie uprawy ziemi można ją wymieszać np. z piaskiem). Dołek powinien mieć wymiary 50x50x50 cm.
Warunki uprawy i pielęgnacja albicji
W pierwszym roku rozwoju albicja preferuje nieco częstsze podlewanie, nie możemy jednak dopuścić do stale utrzymującego się mokrego podłoża (pomocna będzie przepuszczalna gleba). Roślina staje się wtedy bardzo podatna na choroby grzybicze. Wiosną i latem albicję powinno się wzmacniać nawozami wieloskładnikowymi, a w okresie kwitnienia preparatami dla roślin kwitnących. Nawożenie należy zakończyć w październiku. Albicja po kilku latach wzrostu świetnie znosi też cięcie, nadaje się do formowania na kształt bonsai.
Zwłaszcza w początkowych latach kluczowe jest odpowiednie zabezpieczenie jej przed zimą. Korzenie oraz dolną część pnia należy dokładnie okopczykować ziemią, a główny pęd zabezpieczyć słomą i agrowłókniną.