Imbir leczy

To jedna z najstarszych roślin leczniczych. Swoją moc korzeń imbiru zawdzięcza wielu silnie działającym olejkom eterycznym, a także solom mineralnym: wapniowi, magnezowi, fosforowi i potasowi. Ma niecodzienny smak (trochę słodki, lekko gorzkawy i palący) oraz mnóstwo wspaniałych właściwości zdrowotnych:

Leczy przeziębienia i zwiększa odporność organizmu. Działa napotnie, rozprawia się z wirusami i bakteriami. Hamuje kaszel i narastanie gorączki. Zmniejsza duszność towarzyszącą przeziębieniu, bo zapobiega wytwarzaniu przez organizm substancji powodujących skurcze oskrzeli. Wcierany w skórę, działa rozgrzewająco i przeciwzapalnie, co przynosi ulgę obolałym stawom i mięśniom. Dzięki działaniu odkażającemu można zaparzoną z niego herbatką płukać bolące gardło.

Reguluje trawienie, pobudzając wydzielanie śliny i soku żołądkowego. Działa też żółciopędnie, zmniejsza skurcze jelit, odtruwa wątrobę z toksyn. Leczy wzdęcia, hamuje biegunki. Imbir zapobiega także nudnościom i wymiotom występującym przy chorobie lokomocyjnej, migrenie oraz po narkozie i chemioterapii. Uwaga: nie jest wskazany przy chorobie wrzodowej oraz przy refluksie żołądkowym. Nie powinny go stosować także kobiety w ciąży.

Zmniejsza ryzyko zawału na dwa sposoby: po pierwsze polepsza krążenie krwi i rozrzedza ją. Zapobiega tym samym zlepianiu się płytek krwi, które może powodować zakrzepy i prowadzić do zawału. Po drugie imbir zmniejsza wchłanianie cholesterolu przez organizm, ułatwia też jego wydalanie. Wiadomo, że nadmiar cholesterolu odpowiada za rozwój choroby wieńcowej.

Wyszczupla i poprawia wygląd skóry dotkniętej cellulitem. Dzieje się tak dzięki temu, że imbir, pobudzając krążenie, przyspiesza spalanie tłuszczu. Dodatkowo, ponieważ działa moczopędnie, usuwa z organizmu nadmiar wody.

Łagodzi bóle menstruacyjne, ponieważ hamuje skurcze macicy. Warto dodawać go do jedzenia w zespole napięcia przedmiesiączkowego.