110 lat temu odebrała drugiego Nobla. Zapiski Marii Skłodowskiej-Curie nadal są radioaktywne
Maria Skłodowska-Curie to pierwsza kobieta, która otrzymała nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki. Szwedzka Akademia Nauk 7 listopada 1911 roku przyznała uczonej drugiego Nobla, tym razem w dziedzinie chemii. Od pamiętnego wydarzenia minęło już 110 lat. Przez ten czas żadnej kobiecie nie udało się powtórzyć dokonania Skłodowskiej-Curie.
Maria Skłodowska-Curie to uczona, której dokonania znane są na całym świecie. Mimo upływu lat wciąż pozostaje jedyną kobietą uhonorowaną nagrodą Nobla w dwóch różnych dziedzinach jednocześnie. Jednak lista zasług i sukcesów Skłodowskiej-Curie jest znacznie dłuższa.
Uczona była pierwszą kobietą odznaczoną tytułem profesora zwyczajnego na paryskiej Sorbonie. Jej badania pozwoliły zmienić oblicze współczesnej nauki. W dowód uznania zasług naukowych jej szczątki spoczęły w paryskim Panteonie.
Chociaż życie Skłodowskiej-Curie przepełniały badania, uczona znajdowała również czas na pasje. Kochała góry, grywała w amatorskim teatrze, a w wolnych chwilach gotowała. Po wielu dekadach jej notatki nadal są radioaktywne. Dotyczy to także zachowanych przepisów kulinarnych.
Maria Skłodowska-Curie urodziła się w Warszawie, która wówczas znajdowała się w Królestwie Polskim, będącym częścią Imperium Rosyjskiego. To właśnie dlatego nigdy nie otrzymała obywatelstwa polskiego. Do Francji wyjechała z paszportem Imperium Rosyjskiego, a po ślubie cywilnym z Pierre’m Curie przyjęła obywatelstwo francuskie.
Maria już w młodym wieku obiecała sobie, że zrobi karierę naukową. Ukończyła szkołę średnią w Warszawie i jakiś czas nauczała tamtejsze dzieci. Już wówczas władała czteroma językami. Zależało jej jednak na tym, by kształcić się za granicą. W listopadzie 1891 rozpoczęła naukę na Sorbonie. To właśnie tam, pod okiem wybitnych nauczycieli rozwinęła skrzydła.
Pierwszą Nagrodę Nobla Skłodowska-Curie otrzymała z fizyki, wraz z mężem Pierre’em Curie i z Henrim Becquerelem, za badania nad odkrytym przez Becquerela zjawiskiem promieniotwórczości. Wówczas uczona stała się pierwszą kobietą uhonorowaną Noblem w tej dziedzinie. Skłodowska-Curie nie spoczęła na laurach. Mimo że odkrycie poruszyło cały świat i przyniosło jej sławę.
Drugi Nobel Skłodowskiej-Curie, tym razem z chemii, był dla uczonej szczególnie ważnym wyróżnieniem. Otrzymała go tuż po odrzuceniu jej kandydatury do Francuskiej Akademii Nauk. Co istotne, kandydatura Polki nie została wzięta pod uwagę ze względów seksistowskich i ksenofobicznych. Nagroda Nobla, która Skłodowska-Curie otrzymała za odkrycie polonu i radu oraz badanie właściwości chemicznych pierwiastków promieniotwórczych w 1911 roku, miała więc również wymiar symboliczny.
Maria Skłodowska-Curie przypłaciła swoje dokonania życiem. Uczona zmarła z powodu anemii złośliwej aplastycznej. Bezpośrednią przyczyną choroby było promieniowanie, na które Skłodowska-Curie była nieustannie narażona podczas pracy.
Po śmierci uczoną wspominali przyjaciele, między innymi Albert Einstein. Naukowców łączyła serdeczna relacja. Fizyk po latach przyznał, że Curie była jedynym niezepsutym przez sławę człowiekiem, jakiego przyszło mu poznać.
***
Przeczytaj również:
Maria Skłodowska-Curie laureatką Nagrody Nobla w dziedzinie chemii
Maria Skłodowska-Curie. Uczona wszech czasów
Zobacz również:
