Cała prawda o cesarce
Zanim zawitasz na salę porodową, warto dobrze poznać wady i zalety takiego rozwiązania oraz pozbyć się błędnych przekonań na jego temat.
Około 30 procent ciąż w Polsce kończy się dziś cesarskim cięciem, a specjaliści twierdzą, że z roku na rok liczba ta będzie wzrastać. Cesarka to gorący temat wśród przyszłych mam. Ale - jak wokół każdej często poruszanej kwestii - krąży o niej wiele różnych opinii, które nie zawsze są zgodne z prawdą. Postanowiliśmy je zweryfikować.
Po cesarskim cięciu kolejną ciążę najlepiej planować dopiero po 12 miesiącach. Tak.
Taki odstęp czasowy jest potrzebny po to, by blizna po cesarskim cięciu mogła się należycie zrosnąć. Musi być na tyle mocna, by macica mogła bezpiecznie rozciągać się w kolejnej ciąży - mówi Leszek Lewandowski, specjalista ginekolog-położnik z Instytutu Matki i Dziecka. Jeśli zajdziesz w drugą ciążę przed upływem roku, lekarz może zadecydować o ponownym wykonaniu cesarskiego cięcia ze względu na ryzyko pęknięcia blizny podczas silnych skurczów porodowych. Po cesarce mogą dokuczać przez dłuższy czas silne bóle głowy. To możliwe.
Zawroty oraz bóle głowy są jednym z najczęstszych i najbardziej dokuczliwych powikłań po cesarskim cięciu - uprzedza dr Lewandowski. Dochodzi do nich wówczas, gdy podczas operacji zastosowano znieczulenie od pasa w dół (tzw. przewodowe podpajęczynówkowe). Najlepszym sposobem na złagodzenie bólu jest odpoczynek z nisko ułożoną głową.
Duże dziecko może być wskazaniem do wykonania cesarskiego cięcia. Tak.
Jeśli masa maluszka przekracza 4,5 kg, poród odbywa się zazwyczaj przez planowe cięcie cesarskie. - Chodzi zarówno o bezpieczeństwo kobiety, jak i dzidziusia. Podczas narodzin dużych dzieci częściej występują urazy okołoporodowe, takie jak np. porażenie splotu ramiennego albo uszkodzenie ścian kanału rodnego - wyjaśnia położnik. Duże maluchy rodzą się zwykle, gdy mama cierpi na cukrzyce ciążową albo gdy już urodziła duże dziecko.
Po cesarce przez miesiąc nie wolno nosić ciężarów i wykonywać intensywnych ćwiczeń. Zgadza się.
- Cesarskie cięcie to operacja zaliczana do procedur medycznych ratujących życie, dlatego po cesarce trzeba przestrzegać takich samych zaleceń, jak i po innych zabiegach operacyjnych - mówi ginekolog. Należy unikać wysiłku i jak najczęściej odpoczywać. Warto poprosić o pomoc przy dziecku najbliższą rodzinę. Nie wolno dźwigać ciężkich rzeczy, takich jak np. wózek czy siatki z zakupami. Przez 5-6 tygodni od cesarskiego cięcia, kobieta musi również unikać wszelkich aktywności, które wymagają uruchomienia mięśni brzucha, np. podnoszenia czegoś cięższego z podłogi. Nadwyrężanie może bowiem doprowadzić do rozstępu mięśni brzucha - wtedy stanie się on nierówny lub asymetryczny. Niektórzy lekarze zalecają kobietom po cesarce noszenie bielizny korygującej, która podtrzymuje mięśnie.
Cesarka jest bezpieczniejsza dla dziecka i mamy aniżeli poród siłami natury. Nie.
Cesarskie cięcie jest poważnym zabiegiem. Aby maluszek pojawił się na świecie, chirurg musi przeciąć skórę brzucha, tkankę podskórną, mięsień prosty brzucha, otrzewną, na końcu macicę. - Podczas tak poważnej operacji może dojść do komplikacji - ostrzega dr Lewandowski. Choć sama cesarka trwa krócej niż kilkugodzinny poród naturalny (ok. 20-30 minut), gojenie się rany i pełny powrót do zdrowia trwa nawet do czterech miesięcy, a więc dużo dłużej niż w przypadku porodu naturalnego. Cięcie cesarskie (zwłaszcza przeprowadzone bez wyraźnych przyczyn medycznych) nie jest także obojętne dla maluszka. Lekarze podkreślają, że wyjęcie dziecka z brzucha mamy (kiedy nie zaistniały naturalne procesy hormonalne przygotowujące go do porodu), może mieć wpływ na dłuższą adaptację maluszka w nowym środowisku. Dziecko, przeciskając się przez kanał rodny, stymuluje układ oddechowy, dlatego maluch jest lepiej przygotowany do funkcjonowania po narodzinach.
Wszystkie ciężarne z dużą wadą wzroku, muszą rodzić przez cesarkę.
Nawet kobieta z wadą rzędu kilkunastu dioptrii może urodzić naturalnie. Może się też zdarzyć, że nawet mimo niewielkiej wady wzroku lekarz zadecyduje o przeprowadzeniu cesarki. Dlaczego? - Wskazaniem do przeprowadzenia cesarskiego cięcia nie jest tylko ilość dioptrii, ale także stan oka - wyjaśnia położnik. Właśnie dlatego na kilka tygodni przed terminem porodu ciężarna powinna zgłosić się na konsultację do okulisty - lekarz zbada ciśnienie wewnątrzgałkowe i stan siatkówki. Jeżeli istnieje ryzyko, że parcie podczas porodu naturalnego może spowodować wzrost ciśnienia w gałce oka i odklejenie się siatkówki, lekarz może zalecić skrócenie drugiej fazy porodu (poród z użyciem kleszczy lub próżnociągu) albo cesarskie cięcie.
Po cesarskim cięciu rzadko udaje się karmić maluszka piersią.
Cesarskie cięcie z reguły nie ma wpływu na laktację, a i leki podawane po operacji nie obniżają produkcji mleka. Najlepszym sposobem na udane karmienie jest jak najszybsze przystawienie noworodka do piersi. - Jeśli zarówno mama, jak i maluszek czują się dobrze, pierwsza próba karmienia odbywa się już na sali operacyjnej (oczywiście jeśli cięcie nie było przeprowadzone w znieczuleniu ogólnym) - wyjaśnia dr Lewandowski. Podczas karmienia mama po cesarce powinna trzymać maluszka w taki sposób, by nie uciskał jej rany na brzuchu. Wygodnie będzie jej karmić na leżąco (opierając się na boku) lub w tzw. pozycji spod pachy (nóżki dziecka znajdują się między ramieniem a tułowiem mamy).
Blizna po cesarskim cięciu jest duża i bardzo widoczna.
To przekonanie dotyczy blizn, które pozostawały po zastosowaniu dawnych technik operacyjnych. Kiedyś cięcie przeprowadzano wzdłuż brzucha, dziś najczęściej wykonuje się niewielkie cięcie poprzeczne. - Brzuch nacina się tuż ponad linią włosów łonowych. Cięcie jest niewielkie (ma długość 10-15 cm i 2-3 mm szerokości) - wyjaśnia ginekolog. Na początku blizna jest wyraźna i czerwona, ale już po około 2-3 miesiącach blednie i staje się mało wyraźna.
