Jaką jesteś babcią?

Nie lubi przesadnie okazywać uczuć. Przytulanie i głaskanie też nie leży w jej naturze. Lubi za to wydawać polecenia, a na wet podważać autorytet rodziców, zwłaszcza gdy dotyczy to wychowania, rozpieszczania, a nawet przyrządzania potraw.

RADA: Chociaż w różnych kwestiach nie zgadzasz się z rodzicami malucha, nigdy nie kłóć się z nimi przy dzieciach. Omawiajcie to na osobności.

Kto zawsze przytuli, wysłucha i pocieszy? Kto przywoła stare opowieści? Babcia, która wie, że cierpliwość i zainteresowanie w kontakcie z wnukami to pod stawa dobrych relacji z nimi. Nie cukierek i prezenty – tak nie zdobędziesz autorytetu i zaufania u wnucząt.

RADA: Nie trzeba rywalizować z rodzicami o uwagę wnuczki. Warto natomiast pomagać odkrywać jej drogę do celu.

Są babcie, dla których narodziny wnuka czy wnuczki nie za wiele zmieniają w ich życiu i są takie, które od razu wchodzą w tę rolę. Traktują to jak swój obowiązek, który muszą wypełniać codziennie, bez względu na swoje samo- poczucie. Efekt? Często są najzwyczajniej przemęczone.

RADA: Nikt nie jest doskonały, i Ty też nie musisz. Zadowolona i wypoczęta będziesz o wiele atrakcyjniejszą babcią.

Nie angażuje się zanadto w opiekę nad wnukami ani nie nawiązuje z nimi głębokiej więzi uczuciowej. Choć wnoszą sporo radości w jej życie, to wnuki są dla niej, a nie ona dla wnuków. Chętnie wytyka im najdrobniejsze błędy.

RADA: Zamiast wiecznej krytyki i moralizowania, a może nawet narzucania własnego systemu wartości, spróbuj wnukom wyjaśnić, że jest coś takiego i dobrze go mieć.

Została babcią dosyć wcześnie i nie za bardzo uśmiecha jej się taka rola na pełen etat. Wciąż pracuje zawodowo i ma mnóstwo swoich zajęć. Energiczna z niej babeczka, bo do słowa babcia dopiero się przyzwyczaja.

RADA:  Taka aktywna babcia to prawdziwy skarb. Może nie zajmie się maluchem o każdej porze dnia i nocy, ale jeśli już się zobowiąże, to nikt nie będzie się nudził. Już ona się o to postara.

Choć intencje ma dobre, ciągle zwraca uwagę w stylu: „Nie biegaj, bo się spocisz”, „Zjedz, bo marnie wyglądasz”, a przy ładnej pogodzie obstaje przy swoim: „Ubierz się, bo zamarzniesz”. Taka babcia ogranicza wolność dziecka i tłumi jego naturalną potrzebę poznawania świata.

RADA To będzie trudne, ale pozwól dziecku na więcej samodzielności. Chyba nie chcesz, żeby było życiową fajtłapą.

Tak będziecie dobrymi dziadkami:

Warto spojrzeć na siebie z boku i dokonać oceny: czy rzeczywiście jako babcia i dziadek dobrze się spisujemy? A może nie jesteśmy tacy idealni? Dla ułatwienia podajemy kilka punktów do odhaczenia. Dobrzy dziadkowie…

1. Wspierają rodziców, a nie zamęczają ich radami. Kiedy Twoje dzieci zostają rodzicami, nie próbuj za nich wychowywać wnu ków. Pozwól im robić to po swojemu, chyba że zwrócą się do Ciebie po radę. Twoją rolą jest wspomaganie, a nie wychowywanie. Nie kwestionuj ich metod pedagogicznych, zwłaszcza przy dzieciach.

2. Są cierpliwi i wyrozumiali. W świecie wnuków to babcia i dziadek są ostoją spokoju i bezpieczeństwa. Zawsze mają czas na rozmowy, nigdzie się nie spieszą i potrafią rozwiać wszelkie smutki.

3. Dbają o atrakcje i rozwój wnucząt. Jeśli postanowiliście zaopiekować się maluchem np. podczas ferii, musicie zrobić to z zaangażowaniem. Nauka jazdy na łyżwach, szaleństwa na śniegu, wspólne rozmowy… Takich chwil się nie zapomina.

4. Są pogodnymi dziadkami. Zgorzkniała babcia, wiecznie narzekający dziadek… Nie, nie. Opiekując się wnukami, zapomnijcie na chwilę o chorobach i smutkach, postarajcie się odmłodzić – to najlepsze dla Was lekarstwo.

5. Szanują swój czas. Ani Ty, ani dziadek nie musicie brać całego ciężaru związanego z opieką nad wnukami na swoje barki. Macie prawo do zarządzania swoim czasem i nie musicie się z tego tłumaczyć.

IK