Imiona na literę "O"

Oswald
Pochodzenia germańskiego, od słów As (nazwa skandynawskiego bóstwa) i waltan (panować, rządzić). Oznacza: ten, który panuje chroniony przez boga Asa. W Polsce notowane od XIII wieku, ale rzadko nadawane. ZDROBNIENIA: Oswaldek, Oswaldzik, Oswalduś, Waldek, Waldzik, Walduś. OBCE FORMY: Oswaldus (łac.), Osvald, Oswell (ang.), Osvald (ogólnie przyj. forma). Forma żeńska: Oswalda.
PATRON:
Św. Oswald, męczennik irlandzki (ok. 604–642). Poległ w bitwie pod Marserfelt (dziś Oswestry). Jego ciało rozczłonkowano, a głowę zatknięto na żerdzi. Jest bohaterem starych rycerskich pieśni i eposów. (Wspomnienie 5 sierpnia).Św. Oswald z Yorku, biskup angielski, zmarł 29 lutego 992 roku, w chwili gdy zasiadał do stołu z żebrakami, którym umył nogi. (Wspomnienie 28 lutego).
ZNANE POSTACIE:
Oswald Marian Balzer, pol. historyk (23 I 1858–11 I 1933). Oswald Külpe, niem. psycholog i filozof (3 VIII 1862–30 XII 1915).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Oswald Alving z dramatu Upiory H. Ibsena (1881). Oswald Truth z powieści S. Brzozowskiego Sam wśród ludzi (1911).
Oswalda
Żeńska forma imienia -> Oswald. OBCE FORMY: Osvalda (ogólnie przyj. forma).
Ota
Pochodzenia starosaksońskiego, od słowa od (majątek). Oznacza: zamożna. INNE FORMY: Oda, Odyla, Otylia. Forma męska: Odo, Otto, Otton.
Otokar
Pochodzenia staroniemieckiego, oznacza: strażnik majątku, dziedzictwa. OBCE FORMY: Ottokarus (łac.), Ottakar (ang.), Ottokar (niem.), Ottocar (fr.), Otakar (hiszp.), Ottocaro (wł.), Ottokar (ros.), Otakar, Otokar, Ottokar (czes., słowac.), Otokar (połud.-słow.).
ZNANE POSTACIE:
Otokar Březina, czes. poeta (13 IX 1868–25 III 1929).
Otto
Pochodzenia starosaksońskiego, od słowa od (majątek). Oznacza: zamożny. INNE FORMY: Odilo, Odo, Otton. OBCE FORMY: Odo (ang.); Odon (fr.); Odo, Otto, Odde (niem.); Oton (połud.-słow). Forma żeńska: Oda, Odyla, Ota, Otylia.
PATRON:
Św. Otto, biskup Bambergu. Żył w latach 1062–1139. Był kapelanem i kanclerzem cesarza Niemiec. Wyróżniał się troską o świątynie i klasztory. Pośredniczył w powtórnym uznaniu pol. zwierzchnictwa nad Pomorzem Zachodnim. (Wspomnienie 1 lipca).
ZNANE POSTACIE:
Otto III, król niemiecki i cesarz rzymski (6 lub 7 980–23 lub 24 I 1002), doprowadził do koronacji Bolesława Chrobrego. Otto I, książę szczeciński (ur. XIV w.). Otto von Guericke, niem. fizyk i wynalazca (20 XI 1602–11 V 1686). Otto E.L. von Bismarck, pierwszy kanclerz Prus (1 IV 1815–30 VII 1898). Otto Wagner, austr. architekt (13 VII 1841–11 IV 1918). Otto Lilienthal, pionier niem. awiacji (23 V 1848–9 VIII 1896). Otto Paul Hermann Diels, chemik niem. (22 I 1876–7 III 1954). Otto Hahn, niem. fizyk, odkr. reakcji rozszczep. jądra (8 III 1879–28 VII 1968). Otto Mawerhof, niem. fizjolog i biochemik (ur. 1884). Otto Stern, fizyk niem., laureat Nagrody Nobla (1888–1969). Otto Dix, malarz niem. (2 XII 1891–25 VII 1969). Otto Smidt, ros. matematyk, astronom i podróżnik (ur. 1891). Otto Grotewohl, niem. polityk, pierw. premier NRD (11 III 1894–21 IX 1964). Otto Robert Frisch, bryt. fizyk pochodz. austr. (1 X 1904–22 IX 1979). Otto Axer, pol. scenograf (3 VII 1906–24 V 1983).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Otto Katz z powieści Przygody dobrego wojaka Szwejka J. Haška (1921-23).
Otton
Pochodzenia starosaksońskiego, od słowa od (majątek). Oznacza: zamożny. ZDROBNIENIA: Oto, Otuś. INNE FORMY: Otto, Odo, Odon, Odilo. Forma żeńska: Oda, Odyla, Ota, Otylia.
PATRON:
Św. Otto z Bambergu, biskup (ok. 1061–1139). Jego umiejętności dyplomatyczne były znane w Europie. Podróżował do Polski. W chrystanizacji Pomorza pomagał mu książę Warcisław. (Wspomnienie 1 lipca).
ZNANE POSTACIE:
Otton I Wielki, władca Świętego Cesarstwa Rzymskiego (23 XI 912–7 V 973). Otton III, cesarz niem., uznał Bolesława Chrobrego godnego korony (6 lub 7 980–23 lub 24 I 1002). Otton z Fryzyngi, niem. historyk i historiozof (ok. 1112–22 IX 1158). Otton z Pilczy, starosta wielkopolski (ur. XIV w.). Karol Otton Kniaziewicz, generał, reprezentant Rządu Narodowego w Paryżu (4 V 1762–9 V 1842). Otton I, król Grecji (1 VI 1815–26 VII 1867). Oton Župančič, słoweński poeta (1878–1949).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Otton z powieści poetyckiej G.G. Byrona Lara (1814).
Otylia
Pochodzenia starogermańskiego, od słowa odhil (ojczyzna). W Polsce notowane od XV w., również jako Odylia, Otylija. ZDROBNIENIA: Ocia, Otolka, Otylcia, Tola, Tolka. INNE FORMY: Odylia. OBCE FORMY: Othilia (łac.), Odilia, Ottilia, Ottily (ang.), Odilia, Odilie, Othillie, Ottilia (niem.), Odile (fr.), Otilia (hiszp.), Odilia, Otilia (wł.), Odila, Ofilija, Otilija (ros.), Otilie (czes.), Otilia, Dilia (słowac.), Otilija (połud.-słow.).
PATRON:
Św. Otylia, patronka Alzacji. Księżniczka niemiecka, zmarła w 720 roku. Opiekunka chroniąca od chorób oczu, uszu i bólów głowy. (Wspomnienie 13 grudnia).
ZNANE POSTACIE:
Otylia Jędrzejczak, pol. mistrzyni świata i Europy w pływaniu (ur. 1983).
AFORYZM:
Hurra! Zwycięstwo! Padła Otylia!Tak jak już kiedyś padła Bastylia. Włodzimierz Ścisłowski
Owidia
Żeńska forma imienia -> Owidiusz. OBCE FORMY: Ovidia (ogólnie przyj. forma).
Owidiusz
Pochodzenia łacińskiego, dosłownie: owca. OBCE FORMY: Ovidius (łac.), Ovid, Ovidius (ogólnie przyj. forma), Ovide (fr.), Ovidio (hiszp.), Ovidij (ros.), Ovidije, Ovidio (połud.-słow.). Forma żeńska: Owidia.
ZNANE POSTACIE:
Publiusz Owidiusz Naso, słynny poeta rzymski, autor Metamorfoz (ur. I w. p.n.e.).

Horoskopy zodiakalne

Horoskopy alternatywne oraz symbolika