Imiennik: Bruno

Pochodzenia staroniemieckiego, od słowa brun (brunatny). Oznacza: silny jak niedźwiedź. ZDROBNIENIA: Brun, Brunik, Brunio, Brunonek, Brunonik. INNE FORMY: Brun, Brunon, Bron. OBCE FORMY: Bruno (ang.), Bruno, Brunon (fr.), Bruno, Brun (niem.), Bruno (połud.-słow.).
NAZWISKA:
Bruna, Brunacki, Brunak, Brunek, Bruniak, Bruniany, Brunik, Brunin, Brunisz, Brunko, Bruno, Brunosz, Brunow, Brunowicz, Brunusz.
PATRON:
Św. Bruno I Wielki, biskup (ok. 924–965), syn cesarza Niemiec, Henryka Ptasznika, i św. Matyldy. Jako brat cesarza Ottona I, otrzymał metropolię kolońską. (Wspomnienie 11 października).Św. Bruno z Kwerfurtu, misjonarz (974–1009). Prowadząc ewangelizację wyjeżdża na Węgry, Ruś Kijowską oraz pogranicze Litwy i Prus. Przez długi czas sławiony jako Bonifacy, tak bowiem brzmiało jego imię zakonne; dopiero w pocz. XVIII w. ustalono, że chodzi o tę samą osobę. (Wspomnienie 12 lipca).Św. Bruno Kartuz, kapłan niemiecki (ok. 1030–1101). Ten sławny uczony postanowił uciec od świata i podporządkować życie najsurowszej ze znanych reguł, stając się założycielem zakonu kartuzów. Później został doradcą papieża Urbana II. Zakładał klasztory (kartuzie), pisał poezję. (Wspomnienie 6 października).
ZNANE POSTACIE:
Bruno Winawer, pol. dramaturg (17 III 1883–11 IV 1944). Bruno Schulz, pisarz pol. (1892–1942). Bruno Jasieński, właśc. Wiktor Bruno Zysman, pisarz pol. (22 VII 1901–17 IX 1938). Bruno Bettelheim, psycholog amer. (25 VIII 1903–13 III 1990). Bruno Kreisky, austr. polityk (22 I 1911–29 VII 1990). Bruno Maderna, kompozytor wł. (21 IV 1920–13 XI 1973). Adam Bruno Ulam, politolog amer. pochodzenia pol. (8 IV 1922–28 III 2000).