Imiennik: Brunon

Pochodzenia staroniemieckiego, od słowa brun (brunatny). Oznacza: silny jak niedźwiedź. ZDROBNIENIA: Brunik, Brunio, Brunonek. INNE FORMY: Bruno, Brun, Bron. OBCE FORMY: Bruno (ang.), Bruno, Brunon (fr.), Bruno, Brun (niem.), Bruno (połud.-słow.).
NAZWISKA:
Brun, Brunak, Brunarski, Bruner, Bruniński, Brunner.
PATRON:
Św. Brunon, niem. misjonarz i hagiograf, arcybiskup misyjny; kapelan cesarza Ottona III. W roku 1001 przystał do wspólnoty św. Romualda. Miał stanąć na czele misji chrystianizacyjnej do Lutyków organizowanej przez Bolesława I Chrobrego (przeszkodziła w tym wojna między Henrykiem II a Bolesławem). Zginął jako misjonarz na granicy Prus i Litwy w 1009 roku. Przypisuje mu się zaginiony opis męczeństwa św. Wojciecha. (Wspomnienie 12 lipca).
ZNANE POSTACIE:
Brunon Hołyst, kryminolog pol. (1930).