Imiennik: Fortunat

Pochodzenia łacińskiego, od słowa fortunatus (szczęśliwy ten, któremu sprzyja los). Imię to, jak i jemu podobne (Feliks, Faust i inne), w pierwszych wiekach chrześcijaństwa miało odmienne znaczenie: szczęśliwy ten, kto poniósł śmierć męczennika i osiągnął szczęśliwość wieczną. ZDROBNIENIA: Fortunacik. INNE FORMY: Szczęsny. OBCE FORMY: Fortunat, Fortunatus (ogólnie przyj. forma), Fortune (ang.), Fortuné (fr.), Fortunato (hiszp., wł.), Fortünas, Fortünatas (litew.), Fortounatos (gr.), Szerencsés (węg.). Forma żeńska: Fortunata.
NAZWISKA:
Fortona, Fortoński, Fortonko, Fortun, Fortuna, Fortunak, Fortunat, Fortuniewicz, Fortunkowicz, Fortunkowski, Fortunowicz, Fortuński, Fortyn, Fortynowski, Fortyński.
PATRON:
Fortunat, bohater średniowiecznej legendy – biedak, któremu bogini przeznaczenia Fortuna daje do wyboru: siłę, zdrowie, mądrość, urodę, długowieczność i bogactwo. Ten wybiera bogactwo, co ani jemu, ani jego synom nie przynosi szczęścia.
ZNANE POSTACIE:
Leopoldo Fortunato Galtieri, prezydent Argentyny (ur. 1926).
PRZYSLOWIA:
Fortunatów mieszek.(chodzi o Fortunata, bohatera opowieści ludowej, który zawsze miał w sakiewce złoto)