Imiennik: Horacy
Pochodzenia łacińskiego, od nazwy znanego rzymskiego rodu Horacjuszy, wywodzącego się prawdopodobnie od greckiego słowa, oznaczającego: młody, kwitnący. W Polsce znane od XIII wieku, również jako Jaracz, Jeracz, Oracy. ZDROBNIENIA: Horancjuszek, Jaracz. INNE FORMY: Horacjusz, Jaracz. OBCE FORMY: Horatius (łac.), Horatio, Horace (ang.), Horatius, Horaz (niem.), Horace (fr.), Horacio, Horatio (hiszp.), Orazio (wł.), Goracij (ros.), Horác (czes., słowac.), Horacije, Horac (połud.-słow.), Oratios (gr.). Forma żeńska: Horacja.
NAZWISKA:
Horacki, Horackiewicz, Horacz, Horaczewski, Horaczyński, Jaracki, Jaracz, Jaraczewski, Jarczewski, Jarczyński, Jeraczek.
PATRON:
Horacy, Quintus Horatius Flaccus (65 r.–8 r. p.n.e.), jeden z największych liryków rzymskich, należący do lit. kręgu Mecenasa. Syn wyzwoleńca. Z początkowego okresu twórczości Horacego (41–30 r.) pochodzą 2 księgi Satyr, ośmieszających wady i słabości ludzkie, oraz księga jambów — Epod, atakujących lichwiarzy, złośliwych krytyków, lichych poetów itp. Nieśmiertelną sławę przyniosły Horacemu Pieśni, zw. też odami. Twórczość Horacego z lat 23–8 zamykają 2 księgi Listów, adresowanych do różnych osób, gawęd na tematy filoz.-lit.; wśród nich jest list Do Pizonów, znany też jako Sztuka poetycka — wierszowany esej o poezji, gł. dotyczący dramatu.
ZNANE POSTACIE:
Orazio Gentileschi, malarz wł. (ur. ok. 1563). Horace Walpole, pisarz ang. (24 IX 1717–2 III 1797). Horatio Nelson, admirał ang. (29 IX 1758–21 X 1805). Horatio Herbert Kitchener, bryt. wojskowy i administrator (24 VI 1850–5 VI 1916). George Horace Gallup, amer. socjolog, twórca Instytutu Badań Opinii Publicznej Gallupa (18 XI 1901–26 VII 1984).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Horacjo z tragedii Hamlet W. Shakespeare’a (1598/1601). Horacy z komedii Moliera Szkoła żon. Horacy Bianchon z Komedii ludzkiej H. Balzaca. Horace Benbow z powieści W. Faulknera Sartoris (1929). Horatio Oliveira z powieści J. Cortázara Gra w klasy (1963).
NA EKRANIE:
Ekranizacje tragedii Hamlet: rolę Horacja w reż. L. Oliviera (1948) odtwarzał Norman Wooland, w reż. G. Kozincewa (1964) — Władimir Erenberg, a w reż. K. Branagha (1996) — Nicholas Farrel.
